(1)- این اجازه در پاسخ به نامه زیر نوشته شده است:
«... چه می‌فرمایید در این مسئله:
قریه‌ای است در طالقان که در تاریخ نهصد هجری وقف شده بر یک نفر سید و بر اولاد ذکور او نسلاً بعد نسل. و اکنون اولاد او متفرق در بلاد می‌باشند، و این املاک هم بین تمام سادات اولاد آن موقوفٌ علیه مشاع است و استجازه از آنها متعذر است. عده‌ای از غیر سادات هم علی الظاهر در این مدت وقف، مستأجر سادات موقوفٌ علیهم می‌باشند، و بیش از صد سال علائم و نشانه‌ای از اجاره و استجاره در بین غیر سادات و اولاد سادات موقوفٌ علیهم معلوم و مشاهده نگردیده، و در این صد سال اخیر مال الاجاره قلیل و مختصری به موجرین داده می‌شد، آن هم به بعضی؛ چون که بعضی در دسترس نبودند. چون طرفین از موجرین و مستأجرین به جهاتی، از جمله در دست نداشتن اصل وقفنامه، با هم سازش می‌کردند و فعلاً اولاد سادات، مال الاجاره مرسومی فعلی را که چندین برابر سابق است درخواست و مطالبه می‌نمایند، و مستأجرین مدعی‌اند بر اینکه - [بر] فرض صحت وقف - اجداد ما در این مدت مراتعی را به صورت مزارع و خرابه‌ها را آباد نموده‌اند، لذا نباید مال الاجاره آباد فعلی از ما گرفته شود، مستدعی است برای سکونت و تصرف مقدار از آن ملک که از زمان سابق تا حال در دست آباء و اجداد ما بوده اجازه بفرمایید و مرقوم دارید نحوه مال الاجاره و وظیفه مستأجرین چیست؟ استدعا داریم که جواب آن را در صدر ورقه مرقوم بفرمایید که مورد لزوم و حاجت است. 12 ذی الحجه 82».