و او از بین رفت، یکی دیگر مثل اینها را بتراشند. شما ببینید که صدام چه کار ناشایسته‌ای کرد که امروز در دام افتاده است و نمی‌داند چه کند. مَثَل صدام، مَثَل آن کسی بود که ادعای پهلوانی می‌کرد و هر وقت که می‌رفت بیرون، یک کسی پیدا می‌شد او را کتک می‌زد یا زمین می‌زد، برمی‌گشت مادرش را کتک می‌زد. صدام در هر جبهه‌ای که سیلی خورده است و در هر جبهه‌ای که شکست خورده است، دنبال آن، یک دسته از این عراقیهای بی‌چاره‌ای [را] که در تحت ظلم او هستند و دست و پا می‌زنند، از آنجا بیرون کرده است یا به حبس کرده است و با سلاحهای دور زن، خودش این افراد محروم جامعه را، این شهرهای عربی نشینی که محروم هستند، اینها را هدف قرار می‌دهد یا شهرهای دیگر ایران را. این همان مسئله است. هر وقت شکست می‌خورد، یک همچو قضیه‌ای هست. الآن هم که شکست فاحش را خورده است، منتظر باشید که باز اگر - خدای نخواسته - بتواند، او در شهرهای مرزی یک جنایتی بکند و دوستان و منافقین هم در داخل. و این برای این است که اذهان را از آن شکست بلکه بتواند منصرف کند. در عین حالی که در همین «عملیات محرّم»، که قوای مسلح ایران آنقدر پیشروی کردند و اینها را از کشور بیرون کردند، البته یک مقداری باز هست و قریب به دو هزار نفر از آنها اسیر گرفتند که 1800 نفرش شاید در پشت جبهه‌ها آمده باشد و آنطور منهدم کردند بساط آنها را و آنقدر از مهمات آنها را گرفتند به غنیمت و از قراری که می‌گویند، تاکنون حدود نود خودرو و امثال این را از آنها به غنیمت گرفته‌اند و بسیاری از [سلاحها] را منهدم کرده‌اند. در عین حالی که این مسائل هست و این پیشرفتها هست، صدام در نطق خودش می‌گوید که ایران حمله کرد، لکن ما آنها را شکست دادیم؛ ارتش ما آنها را شکست داد.
تبلیغات خارجی هم همه بوقهای خارجی هم بنایشان بر این است که هر وقت که این شکست می‌خورد تا مدتی اصلاً حاشا می‌کنند یا ساکت می‌شوند. مدتی هم که می‌خواهند صحبت کنند، می‌گویند که ایران اینطور می‌گوید، صدام هم اینطور می‌گوید.
از ایران هم که می‌خواهند نقل بکنند، یک چیز کمتری را نقل می‌کنند؛ مثلاً، می‌گویند که صد نفر را تاکنون اینها گرفته‌اند و از آن وقتی که می‌خواهند نقل کنند با آب و تاب نقل‌