(1) آقای سید احمد خمینی درباره پاورقیهای این نامه، چنین نوشته است:
1- در اوایل کار پرداخت شهریه طلاب قم، گاهی احتیاج به کمک از آقای لواسانی وکیل امام در تهران بود که از ایشان کمک گرفته می‌شد. بعداً قم خودش را اداره می‌کرد و به نجف و سایر حوزه‌های شهرستانها هم پول می‌دادند.
(2)- حجت الاسلام آقا رضا لواسانی فرزند حضرت آیت الله لواسانی.
(3)- حوزه علمیه نجف اشرف.
(4)- مدت کمی کدورتی بین حضرت عمو (آیت الله پسندیده) و آقای شیخ صادق تهرانی اتفاق افتاد؛ در مدت کوتاهی این کدورت به دوستی عمیقی تبدیل شد.
(5)- آیت الله پسندیده.
(6)- امام بر اساس شناخت فرد مسافری که به ملاقاتشان در نجف می‌رفت، اگر ترسو بود اصلاً نامه نمی‌دادند، اگر متوسط بود نامه معمولی می‌دادند، و اگر مبارز بود نامه‌های حساس و قبضهای دریافت وجوهات شرعیه و سهم امام را توسط آنها ارسال می‌کردند؛ زیرا اگر قاصد لو می‌رفت، عده زیادی گرفتار می‌شدند و مورد بازخواست رژیم شاه و ساواک قرار می‌گرفتند که چرا مثلاً سهم امام را به آقای خمینی داده‌اند.