انگیزه، انگیزه‌ای است که اگر در جوانهای ما ملاحظه بفرمایید، در عموم ملت ملاحظه بفرمایید، البته استثنا دارد، در همه جا استثنا هست، در زمان رسول الله هم استثنا بود، همیشه این استثناها هست، اما وقتی که وجهه عمومی مردم را در این حرکتهایی که دارند، در این شور و شوقی که دارند و رو به مرگ می‌روند با شور و شوق، از هر کدام بپرسید که تو چرا داری می‌روی به جبهه، می‌گوید: برای خدا، برای اسلام، برای خدا، برای امر خداست. اما اگر فرض کنید که از یک سرباز روسی بپرسند که تو برای جبهه می‌روی چه بکنی؟ او می‌گوید: می‌خواهم این کشور را به دست بیاورم، می‌خواهم قدرت خودم را توسعه بدهم.
در عالم همیشه همین‌طور است. ما باید فکر این معنا باشیم که ما تلخیها و شیرینیها داشتیم. اما تلخیهایی که داشتیم برای این است که، ما معارفمان ناقص است. شما ملاحظه کنید که بهترین خلق الله در عصر خودش، حضرت سیدالشهدا - سلام الله علیه - و بهترین جوانان بنی هاشم و اصحاب او شهید شدند و از این دنیا رفتند با شهادت، لکن وقتی که در آن مجلس پلید یزید صحبت می‌شود، حضرت زینب - سلام الله علیها - قسم می‌خورد که‌
ما رَایْنا الّا جَمیلاً؛ (1) رفتن یک انسان کامل، شهادت یک انسان کامل در نظر اولیای خدا جمیل است، نه برای اینکه جنگ کرده و کشته شده، برای اینکه جنگ برای خدا بوده است، قیام برای خدا بوده است. اگر این معنا را تزریق کنند این میهمانهای ما، این میهمانهای عزیز ما در مملکتهایی که می‌روند به مردم بگویند که جوانهای ایران با انگیزه دارند خودشان را به جبهه می‌رسانند و به شهادت، و شهادت را فوز عظیم می‌دانند. این شهادت فوز عظیم دانستن نه از باب اینکه کشته شدن است، خوب، کشته شدن، طرف ما هم کشته می‌شود، از باب این است که این انگیزه برای اسلام است. وقتی انگیزه برای اسلام شد، دیگر لذت دارد نه غم، منتها ما چون ناقص هستیم و نرسیدیم به آن مقامی که باید برسیم، از این جهت تلخی داریم. ما البته تلخیها داشتیم به حسب این وضع روحی‌ای‌

صحیفه امام خمینی
Rouhollah Website is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License. <Rouhollah Website/>