کنیم به اندازه‌ای که باید بکنیم و پشتیبانی کنیم ازشان به اندازه‌ای که باید بکنیم، آنها هم باید از هم پشتیبانی بکنند. یک دسته بیایند بخواهند یک طرف بکشند، یک دسته هم یک طرف دیگر بکشند - در حالی که نیست الآن، این‌طور دارند می‌گویند - اگر خدای نخواسته - یک جرقه‌ای پیدا بشود، دنیا این را بزرگ خواهد کرد تا آنجایی که بگویند ایران الآن دیگر هیچ چیز درش نیست.
الآن شما ملاحظه می‌کنید که رسانه‌های گروهی تمام چیزهایی که در ایران، چیزهای خوبی که در ایران هست، اگر صحبت کنند به‌طور برق آسا ازش می‌گذرند و تهمت می‌زنند و سر آن تهمت ایستادگی می‌کنند. جنگ واقع می‌شود، می‌بینید که الآن پیروزیهای بزرگ واقع شده است، این را همچو می‌برندش و همین‌طور کنارش می‌گذارند؛ اول که اصل را ذکر نمی‌کنند، بعد هم [می‌گویند که کسی‌] این را گفت، آن هم او را گفت و تا حالا تأییدی ازش نشده! خبرگزاریهایشان می‌آیند اینجا، آنهایی که اغراض دارند یک چیزی انبار می‌کنند و می‌فرستند آنجا و آنها هم می‌دانند که اینها انبار کردند و فرستاده‌اند، مع ذلک، می‌گویند که «ایران چه شده، چه شده، چه شده، دلیل ما آن کسی است که مخالف با ایران هست، آن مخالف با ایران این طوری گفته، درست است لابد». برای این است که دنبال این هستند که یک چیزی از ما پیدا کنند و بزرگش کنند و ما را در داخل به هم بریزند.
عقل ما و دیانت ما و اسلام و همه چیز اقتضا می‌کند که حالا وقتی بنا شد که همه با ما بدند، با هم خوب بشویم، طرفدار هم باشیم؛ ارتش طرفدار سپاه باشد، سپاه طرفدار ارتش باشد و همه ارگانها طرفدار هم باشند. این نخواهد ارتش را از بین ببرد، آن نخواهد سپاه را از بین ببرد، آن نخواهد دولت را از بین ببرد، آن نخواهد قوه قضایی را از بین ببرد، همه باید با هم باشند.
این یک تکلیف الهی - شرعی است به عهده ما و به عهده همه ملت. البته در موقع اگر - خدای نخواسته - یک وقت ما ببینیم که می‌خواهد یک همچو چیزی واقع بشود، تکلیف شرعی‌مان این است که با هر ترتیبی که می‌شود جلویش را بگیریم ولو به افشا