ید واحد باشند. لکن آنها تفرقه می‌اندازند و ما هم باور می‌کنیم. باید این باورها را کنار گذاشت.
باید این ظاهرالصلاح بودن اینها را کنار گذاشت. باید این سالوسی که هر سال یک دفعه یا دو دفعه به مشهد می‌رود و مقابل حضرت می‌ایستد، باید دید حضرت چه می‌گوید به این آدم. خدا می‌داند اگر حضرت زنده بود او را راهش نمی‌داد توی حرمش. مگر می‌شود یک فاسق فاجر را حضرت رضا راه بدهد؟ یک آدم قاتل جانی را راه بدهد؟ لکن حالا ایشان که نیستند، یک آخوندی هم می‌برند تعریف می‌کند و هیاهو می‌کند و اینها و مردم همه به اعلیحضرت چه دارند و فلان. و خودش هم رفته در یک جای دیگر ببین چه کرده! چه حرفها زده!
باید روابط باشد؛ باید کارهای شماروی روابط و ضوابط باشد. بایدروی یک برنامه باشد کارهای مسلمین. باید احزاب با هم دست به هم بدهند. این حزب کذا، آن حزب کذا، آن حزب چه، هر که برای خودش کار بکند، نباشد. باید انگشت‌روی جانی بگذارند؛ اگر می‌شود به صراحت، اگر نمی‌شود با تلویح؛ و اگر هم نمی‌شود، جنایت را به کس دیگر متوجه نکنند؛ همین بگویند جنایت هست. «دولت این کار را کرد.» دولت چیست؟ «شهربانی این کار را کرده.» شهربانی چیست، بیچاره؟ همین دیروز، پریروز- دیروز بود که بعضی آقایان آمده بودند، گفتند که هفده نفر از این- حالا یا صاحب منصب بودند یا هم صاحب منصب [و] هم کسان دیگری- که آوردند به قم برای جنایت، هفده نفرشان قایم شدند. و از قرار مذکور این گردشی که کردند در قم و تفتیشی که از همه جا کردند، برای پیدا کردن این مسلحین [بوده است‌]. اینها با اسلحه قایم شدند.
الآن در ارتش هم همین طور است. شما خیال می‌کنید ارتش دلِ خوش دارد از اینها؟ کسی که زمام همه ارتش را بدهد به دست چهار نفر امریکایی، مستشار امریکایی که همه جهات در دست آنها باشد، این بیچاره‌ها همه در تحت فشار باشند، اینها دلِ خوش دارند؟ مگر اصلاً غیرتمند نباشند؛ و الّا اگر کسی غیرتمند باشد دلِ خوش نمی‌تواند