مبارزه پیشوایان اسلام با شاهان
علمای اسلام، پیغمبر اسلام، ائمه اسلام، همیشه مخالفت با این سلاطین عصرشان کرده‌اند. زمان آنها دیگر سلاطین بوده [اند]؛ اینهایی که به اسم خلفا سلطنت می‌کردند. حضرت موسی بن جعفر را پانزده سال یا ده سال در حبس نگه می‌دارد آیا برای اینکه نماز می‌خواند؟ ... هارون و مأمون خودشان نماز می‌خواندند. امام جماعت هم بودند، امام جمعه هم بودند، برای اینکه نماز می‌خواند ... گرفتند ایشان را؟! برای اینکه یک سید، اولاد پیغمبری است یا امامی است؟! برای اینهاست؟ نه، برای این است که حضرت موسی بن جعفر مخالف با رژیم بوده است، با آن رژیم طاغوتی مخالف بوده. مخالفتش با رژیم، اسباب گرفتاری‌اش بوده، نه اینکه یک آدمی بوده است چون نماز می‌خوانده، گرفتند او را؛ چون آدم خوبی [بوده‌]، چون که پسر پیغمبر بوده. آنها پیغمبر را فریاد می‌کردند در اذانشان و پیغمبر را ثنا می‌کردند، لکن وقتی مخالف رژیم می‌بینند این آدم هست، باید بگیرند حبسش بکنند.
عالمانِ همیشه در سنگر
علمای ما از آن صدر اول تا حالا، در هر عصری قیام کردند و در تاریخ نشان می‌دهد که اینها [پیوسته‌] قیامهایی کردند و زمین خوردند. در زمان ائمه، اولاد ائمه قیام می‌کردند و به تحریک خود ائمه بوده؛ نه این است که ائمه اطلاع نداشتند. گاهی هم امام - علیه السلام - یک چیزی می‌فرموده‌اند برای حفظ او یا برای جهات دیگر؛ اما به حَسَب واقع اینها همانها بودند و برای خاطر ائمه، آنها قیام می‌کردند. زید برای آن قیام آنقدر ثنا از او کردند. اگر زید یک آدمی بود برخلاف کرده بود، دیگر ائمه - علیهم السلام - چرا تعریف از او می‌کردند؟ چرا تأسف می‌خوردند اینقدر؟ ما در عصر خودمان چند تا قیام علما را سراغ داریم؛ این علمایی که اینها می‌گویند که درباری هستند و علمایی که، عرض می‌کنم که چپیها و این منحرفین می‌گویند اینها جزء درباریها هستند. خوب، اینها مطالعه نکرده‌اند، سنشان هم اینقدر اقتضا نکرده، گوششان [و چشمشان‌] هم اینقدر باز نیست که ببینند که چند دفعه در زمان رضا شاه تا زمان محمدرضا شاه، این علمای اسلام قیام‌