شاه رفت و رضاشاه آمد»! بعضی گفته بودند این را به دکتر که کار شما این شد که محمدرضاشاه رفت - خوب، محمدرضا آن وقت یک آدم بی‌عرضه‌ای بود و تحت چنگال او بود - او رفت و رضاشاه آمد یعنی یک نفر قلدر آمد. اینها آن وقت گفتند نمی‌دانستند که بعدها رضاشاهِ چند آتشه است. (1) این هم یکی از اشتباهات بود که شده است. و حالا هم یک موقع حساسی است که من از اشتباهات می‌ترسم. الآن ماها مکلفیم دیگر. خوب، ما اشتباهات را تا حالا دیدیم، و من خوف این دارم که باز اقشار این ملت ما، این رجال علمی ما، رجال سیاسی ما - عرض می‌کنم که - اشخاص روشنفکر ما، یک اشتباهی بکنند که اگر این اشتباه بشود دیگر ما تا آخر گرفتار هستیم. دیگر چنین نیست که ما باز یک امیدی داشته باشیم که یک انقلابی بشود ...
شما همه می‌دانید - و هرکس تاریخ را می‌داند این را می‌داند - که این نهضتی که الآن در ایران هست شبیهش در تاریخ ایران نبوده است. اگر نگویم در تاریخ دنیا نبوده، در تاریخ ایران نبوده. یعنی یک چیزی که بچه هفت ساله با پیرمرد هفتاد ساله با لهجه واحد بگویند که ما نمی‌خواهیم این را! یک نهضتی که سرنیزه‌ها، توپ و تانکها، سربازها - عرض می‌کنم که - ارتش در خیابانها بگردند و مردم را زیر بگیرند و مردم را بکشند و باز [مردم‌] بایستند با مشت گره شده بگویند نمی‌خواهیم. ما در تاریخ ایران - بی اشکال است - که نداریم؛ در تاریخ [جهان‌] هم من نمی‌دانم هست یا نه که یک همچو قصه‌ای مثل قصه ایران، یک همچو تحولی که در ایران واقع شده است هیچ سابقه ندارد. و من می‌دانم این معنا را. و هر عاقلی باید بداند که اگر چنانچه این نهضت خاموش بشود، دیگر قابل عود نیست. چنین نیست که این کلیدش مثل کلید برقی باشد که آدم حرکتش بدهد روشن بشود و - نمی‌دانم - خاموش [بشود]. این حرفها نیست در کار. این با یک زحمتهایی و با دست خدای تبارک و تعالی یک همچو مطلب بی‌سابقه در ایران پیدا شده است و الآن هست. الآن در عین حالی که دولتْ نظامی است و شهرهای ایران اشغال شده‌