فلسفه شهادت دراسلام
یکی از فرقهای مکتب اسلام، مکتب توحید، با مکتبهای انحرافی، مکتبهای الحادی، این است که رجال این مکتب، شهادت را برای خودشان فوز عظیم می‌دانند: یَا لَیتَنِی کُنتُ مَعَهُم فَأَفُوزَ فَوزاً عظیماً. (1) از شهادت استقبال می‌کنند، چون قائل هستند به اینکه، ما بعد این عالم طبیعت، عالمهای بالاتر و نورانیتر از این عالم است. مؤمن در این عالم در زندان است، و بعد از شهادت از زندان بیرون می‌رود. این یکی از فرقهایی است که بین مکتب ما، مکتب توحید، با سایر مکتبهاست. جوانهای ما شهادت را طالبند. علمای متعهد ما برای شهادت پیشقدم می‌شوند. آنهایی که به خدا اعتقاد ندارند و به روز جزا، آنها باید بترسند از موت؛ آنها از شهادت باید بترسند. ما و شاگردان مکتب توحید از شهادت نمی هراسیم؛ نمی‌ترسیم. بیایند امتحان کنند؛ چنانکه امتحان کردند. و یکی از نکته‌هایی که موافق حدیث تحقق پیدا کرد، این است که در حدیث است که‌ لَایَزَالُ یُؤیَّدُ هَذَا الدِّینُ بِالرَجُلِ الفاجر (2) با مردهای فاجر - به اراده خدا - این دین ما تأیید می‌شود. محمدرضا مرد فاجر، خواهی نخواهی این دین به واسطه او تأیید شد؛ برای اینکه هرچه ظلم بیشتر باشد.