اسلامی شرکت بکنند و آن معنایی که در ایران تحقق پیدا کرد - که آن حقیقتْ فداکاری در راه اسلام و وحدت همه اقشار ملت برای پیشرفت مقاصد اسلام است - این در همه ملتها ان شاء الله حاصل بشود. و اگر همچو وحدت کلمه‌ای با یک همچو مقصد بزرگی که اقامه عدل است در این کشورها، در کشورهای پهناور اسلام پیدا بشود قدرت عظیمی است که هیچ قدرت و ابرقدرتی در مقابل آن ایستادگی نمی‌تواند بکند.
[مترجم: راجع به اینکه شما از دولت فلسطین تأیید کرده اید و خواهان حق آنها هستید.]
و اما راجع به تأیید ما از فلسطین و انزجار ما از اسرائیل؛ این تازگی ندارد. ما از قریب بیست سال پیش از این تا حال، راجع به این مسائل بحث و گفتگو کردیم و دولتهای عربی را و سایر مسلمین را در این راه نصیحت کردیم که راجع به این مسائل با هم تشریک مساعی بکنند؛ اگر ... دُوَل عربی - که جمعیتهای زیاد و گروه‌های زیادی دارند - اینها با هم اتفاق داشتند این مصیبتها برای فلسطین و برای قدس پیش نمی‌آمد. لکن مع الأسف دولتهای عربی به نصایح ما گوش نکردند و با اختلافاتی که بین خودشان دستهای اجانب ایجاد کردند توجه نکردند؛ و این اختلاف الآن هم موجود است و روزافزون می‌شود. مِن جمله این اختلافی که به واسطه قراردادی که بین مصر و اسرائیل پیدا شد به دست اجانب، (1) این اختلافات بین مسلمین و بین دوَل اسلام دامن زد، از باب اینکه رشد سیاسی بین اینها نیست، نتوانستند حل مسائل را بکنند و تن در دادند به یک همچو امر بزرگی. یک همچو خیانتی که دنبال آن اختلاف بین مسلمین و اختلاف بین دوَل اسلامی بیشتر شد، و موجب تأسف شدید ماست.
معمای لاینحل
و اما راجع به آقای صدر؛ (2) ما از آن وقت که نجف بودیم و این قضیه واقع شد تا وقتی که پاریس رفتیم و بعد هم به ایران آمدیم، دنبال این قضیه بودیم. آقای صدر در