اینکه شما تنها دارید، نه اینکه دانشگاهی گرفتاری دارد، همه گرفتاری دارند؛ لکن امروز روزی نیست که ما طرح گرفتاریها را بکنیم. امروز روزی است که ما این مسائل اصولی را جلو ببریم که یک حکومت مستقری به کار بشود و مجلسی تحقق پیدا بکند از خود مردم و حکومت مستقری از خود مردم تحقق پیدا بکند. آن وقت برویم سراغ این مسائل که مسائل بعدی است. الآن همه شما - خودم و همه شما - مسئول هستیم، مسئول خدا هستیم، مسئول ملت هستیم، مسئول نسلهای آتیه هستیم. ما دستمان الآن به جایی رسیده است که می‌توانیم کار بکنیم. الآن ما - قبلاً محال بود که بشود این سد را شکست لکن شکسته شد - الآن ما جوری هستیم که می‌توانیم کار انجام بدهیم؛ می‌توانیم با این وحدت کلمه مجلس مؤسسان درست کنیم، مجلس شورا درست بکنیم، حکومت مستقر درست کنیم؛ الآن می‌توانیم این کار را بکنیم و ان شاء الله می‌شود این کار.
سخنی با دانشگاهی و روحانی
الآن وقت این است که همه توجه به این داشته باشند که با هم باشیم - همه با هم. دانشگاهیها که یک عضو مؤثرند، توجه به این داشته باشند که ما باید با این معممین که یک عضو مؤثرند [با هم باشیم‌]. آقایان خیال نکنند که معممین چه! شما می‌بینید که ملت با اینهاست. ملت - که با شما با آن ملت می‌خواهید کار انجام بدهید - با اینها هستند؛ هر روزی اینها بخواهند ملت را به یک راهی ببرند تبعیت می‌کنند؛ برای اینکه اینها را نماینده امام (1) می‌دانند تبعیت می‌کنند. اینها را از دست ندهید، این یک قوه بزرگی است؛ این قدرت را از دست ندهید. این را من حالا نمی‌گویم؛ نجف هم که بودم - و سابق هم، قبل از آن هم - می‌گفتم که ما این قشر روحانی را اگر از دست بدهیم شکست می‌خوریم. ماها دیگر عرضه نداریم؛ اینها هستند که می‌توانند کار انجام دهند. این قشر را نباید از دست بدهیم. روحانی هم گمان نکند که دانشگاهی چی! مقدرات مملکت ما دست دانشگاهیهاست. فردایِ امروز مقدرات مملکت ما دست اینهاست. این دو قشر با