می‌کشید، آخر این صحیح است؟ این انصاف است؟ شما انصاف دارید که اینهایی که شما را از آن کُنْجها بیرون آوردند ظاهر کردند، حالا اعلام وجود کرده اید؟ و هیچ کس هم به شما اشکال نکرده، اینها زحمت کشیده‌اند شما اعلام وجود کرده اید؟! ملت زحمت کشیده، و این دسته از مردم بوده‌اند که ملت را دعوت کرده‌اند به اسلام و مردم این کار را کرده‌اند. حالا شما از اسلام می‌ترسید و از مذهب می‌ترسید و از انحصارطلبی مذهبیون؟! چه انحصارطلبی کرده‌اند؟ مذهبیون کجا انحصارطلبی کرده‌اند؟ آنها که همه شما را [آزاد کرده‌اند]. در یک میلیون و نیم، یا نزدیک به این، افرادی که مشغول به کار هستند و دولتی هستند اینها کدامشان وارد شدند در مشاغل دولتی و میخواهند مشاغل دولتی را بگیرند؟ بله، یک چندتاشان برای نظارت در امری که مبادا فلان شخص در فلان جا خلاف بکند، برای نظارت، آنجا هستند. چرا انسان باید این قدر بی‌انصاف باشد؟ این قدر با دشمن اسلام باشد؟ این قدر دشمن روحانیون باشد؟ خوب، دولت سابق هم همین طور بود؛ با اسم اینکه ملت باید چه بشود و اسلام باید چه بشود، چه بشود، همین روحانیون را کوبید و همین مذهب را کوبید و همین مذهبیون را! شما هم که حالا آمدید و قلمهایتان روی کار آمده، همان حرفها را دارید می‌زنید. این راجع به آنها.
لزوم پرهیز روحانیون از ارتکاب هرگونه خلافی
راجع به خودمان؛ شما آقایان، و همه علمای اسلام، همه علمای ایران، الآن در یک وقت حساسی واقع شدید که اگر خدای نخواسته از یکی از جوانهای شما یک کار خلاف ببینند، همین آدمهایی که نشسته‌اند آنجا و مواظب‌اند که مبادا اسلام پیروز بشود، همینها شروع می‌کنند به قلمفرسایی و شما را متهم می‌کنند به اینکه اینها این کاره‌اند. از آن روز تا حالا منطق اینها این است! از آن روز تا حالا ما گرفتار دیکتاتوری پهلوی بودیم، رژیم سلطنتی بودیم؛ از حالا به بعد گرفتار دیکتاتوری عبا و عمّامه هستیم. شمایی که تا حالا دیکتاتوری نکردید، همه عالَم می‌دانند که شماها فشار به کسی نیاوردید که برو رأی بده، همه عالم می‌دانند که شما فشار به کسی نیاوردید که این آقا را برای مجلس مثلاً خبرگان‌