مردم احترام قائل بشوند و اجتماع کنند در محافل و موجب تحکیم وحدت آنها بشود.
فریاد نفاق از مرکز وحی
در همین قضیه مولد حضرت رسول - سلام الله علیه - که از طرف بعضی از علمای ایران؛ آقای منتظری (1) دعوت شده است به اینکه از دوازدهم تا هفدهم شرکت کنند همه مسلمین در جشن تا وسیله وحدت بین مسلمین باشد، باز می‌بینیم که یک بوقی از یک آخوند بسیار بی‌توجه به مسائل اسلام و وابسته به دیگران فریاد می‌زند که شرک است احترام به پیغمبر، شرک است جشن گرفتن، منتها او ایران را محکوم می‌کند و معلوم است چرا. یک آخوند که بسته به دربار است و مقاصد آنها را می‌خواهد اجرا بکند، در مقابل مسلمین می‌ایستد و اعلام می‌کند به اینکه احترام به رسول خدا شرک است، این آخوند معنی شرک را نمی‌فهمد. اگر احترام به رسول خدا شرک است، پس اول مشرک خود پیغمبر اکرم است و اول مشرک خدای تبارک و تعالی است که احترام پیغمبر را تا آنجا بالا برده است که در نمازها اسم او هست و اگر نباشد در بعضی جاهایش، باطل می‌شود نماز. اگر بعد از شهادت یا فوت حضرت رسول - صلی الله علیه و آله - اگر بعد از فوت ایشان به نظر این آخوند و دوستان نادان این آخوند وابسته به دربار، احترام پیغمبر شرک است، پس در نماز که بعد از فوت رسول اکرم همه مسلمین می‌خوانند و سلام به رسول اکرم می‌دهند (2)، همه مسلمین، حتی خود آخوند هم مشرک است اگر نماز بخواند. این نیست الّا اینکه مأمورند این نحو معممین که خودشان را به عنوان مفتی جا زدند در بعضی از بلاد مسلمین، مأمورند که ایجاد اختلاف بکنند. از ایران صدای وحدت بلند می‌شود و از حجاز صدای اختلاف. از مرکز وحی که رسول اکرم در آنجا مردم را دعوت به اعتصام به حبل الله و وحدت فرموده است، یک آخوند درباری صدای نفاق برمی‌دارد و فریاد نفاق‌انگیز می‌کشد و این ایران که به نظر آن آخوند مشرک هستند، ندای وحدت از این‌