ارتش امروز ایران این‌طور نیست؛ نه پرسنلشان آن پرسنل است و نه فرماندهانشان آن فرماندهان، نه نظر فرماندهان به پایینترها - به اصطلاح - نظر بالا و پایین است و نه نظر پرسنل به آنها این است که اینها یک مقامی دارند که ما نباید با آنها اصلاً صحبت کنیم.
وضعیت نیروهای مسلح در زمان سابق و حال
در آن رژیم و رژیمهای سابق بر آن، در طول تاریخ شاهنشاهی، اگر ارتشی بود، ارتش متجاوز بود. و اگر ژاندارمری بود، برای تجاوز به مردم در بین بلاد گماشته شده بودند. و اگر شهربانی بود، شهربانی برای تعدی به مظلومان گماشته شده بود. شما همه یاد دارید در چند سال پیش از این، که رژیم محمدرضا به‌طور غصب این مملکت را گرفته بودند، در نظر دارید که خود شما - یعنی، نه شمای شخصی - خود آنهایی که در ارتش بودند چه وضعی داشتند، نسبت به پایینها چه جور بودند و نسبت به بالاها چطور. آن سپهبدها و سرلشکرها و - نمی‌دانم - امثال آنها وقتی که به پای مظلومان و زیر دستان می‌رسیدند، آن‌طور غبغب را پر می‌کردند و به آنها اربابی می‌فروختند و در مقابل یک نفر اجنبی، که از خود آنها در ارتششان بسیار کمتر بوده است درجه‌اش، به‌طور خاضعانه رفتار می‌کردند؛ برای اینکه آنها مکتبی نبودند؛ یعنی، مکتب اسلام را ندیده بودند، از اسلام بی‌اطلاع بودند.
شمایی که امروز در اینجا هستید و خداوند تبارک و تعالی به شما توفیق داده است که در دانشکده افسری یک همچو رژیمی زندگی می‌کنید و تحصیل، بدانید که شما وضعتان با سابق فرق دارد؛ شما لشکر خدا هستید شما ارتش امام زمان - سلام الله علیه - هستید و شما باید وضعتان را بدانید که با سابق فرق دارد. شما در عین حالی که در دانشکده افسری مشغول تحصیل هستید، در جبهه‌ها می‌روید و همراه تحصیلتان عملاً هم تحصیل می‌کنید. علوم عملی، خود علومش مهم نیست، عمل بر آنش مهم است.
ارتش سابق اگرچه فرماندهانشان یا افسرانشان دوره‌های نظامی را دیده بودند، لکن عمل نداشتند. یک ارتش توسری خورده تحت ستم خارجیها و مستشاران خارجی، وقتی که‌