واقع نمایش داده شده است که وابستگی به هیچ کس ندارد، وابسته به ملت است، وابسته به قوای مسلحه است، اشخاص در این مورد دخالت ندارند. این که هی هر روز شهرت می‌دهند که چه شده است، چه شده است، فلانی سکته کرده، فلانی در بستر مرگ است، فلانی، خوب، باشد، البته مرگ برای همه هست، برای ما هم هست، اما این را بدانند که شادی نکنند برای این. این یک امری است که واقع می‌شود و شما خواهید دید ان شاء الله که جمهوری اسلامی باقی است چه ما باشیم، چه اشخاص باشند چه نباشند. همینها بودند که شادی می‌کردند برای اینکه جمهوری را در یک جایی که در آن مرکز منفجر کردند و هفتاد - هشتاد نفر از دوستان ما را، از بزرگان را از بین بردند، شادی می‌کردند که جمهوری از بین رفت، تمام شد دیگر. دیدند که ابداً تمام نشد و مردم ریختند بدتر از اول، بالاتر از اول، ریختند در خیابانها و چه کردند.
تکلیف همگان در جنگ
حالا هم همین‌طور است، بیخود خودشان را معطل نکنند و همین‌طور اینهایی که در اطراف خلیج هستند، بیخود خودشان را معطل نکنند و خودشان را فدای صدام نکنند.
صدام رفتنی است، همین است که ان شاء الله، به همین زودی او برود و علی ایّ حال، چه او رفتنی باشد چه نرفتنی باشد، ما یک تکلیف داریم ادا می‌کنیم. ملت ما، ارتش ما، سپاه ما و همه قوای مسلحه ما یک تکلیف ادا می‌کنند. این مثل این است که گفته بشود که اگر فلانی رفت و فلانی رفت، مردم نماز نمی‌خوانند. تکلیف است، به رفتن کسی مردم دست از نمازشان برنمی دارند، به رفتن کسی نمازشان را، حجشان را دست از آن برنمی دارند.
و قضیه جنگ امروز برای همه ما اهمیتش بیشتر از فروع دین است. این‌طور نیست که جنگ مثل امر جنگی باشد که دیگران با دیگران می‌کنند. جنگی است که اسلام داردمی کند در مقابل کفر، اسلام دارد می‌کند در مقابل نفاق و این جنگ یک تکلیف شرعی است که مردم ادا می‌کنند، من باشم ادا می‌کنند، نباشم هم ادا می‌کنند.