تفسیر کلمه شریفه «حسنه» در قرآن
من قبلاً از آقای مشکینی گله کنم: ما آن قدری که گرفتار به نفس خودمان هستیم کافی است، دیگر مسائلی نفرمایید که انباشته بشود در نفوس ما و ما را به عقب برگرداند. شما دعا کنید که آدم بشویم، دعا کنید که حتی به همین ظواهر اسلام عمل بکنیم. ما که دستمان به آن بواطن نمی‌رسد، لااقل به این ظواهر عمل بکنیم.
من زاید می‌دانم که در خدمت آقایان که هستم، مطلبی بگویم. من دعا می‌کنم و بنایم هم بر این است که به دعا کفایت کنم. من دعا می‌کنم که خداوند تبارک و تعالی ما را از قید و بند نفس اماره نجات بدهد. من عرض می‌کنم که خداوندا، ما گرفتار هستیم؛ گرفتار در دست خودمان هستیم؛ گرفتار به نفوس خودمان هستیم و گرفتار به نفوس خبیثه‌ای که بر ضد اسلام و مسلمین عمل می‌کند، ما را و همه را از این گرفتاری نجات بده. خداوندا، تو فرمودی که ما دعا کنیم و تو استجابت کنی؛ رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الآخِرَةِ حَسَنَةً. (1) و من باید عرض کنم که احتمالاً حسنه این نیست که ما حسنه دنیا؛ مال و اموال تهیه کنیم، ما مقام تهیه کنیم. در این آیه شریفه، خیلی نکات هست، ولی من حال گفتنش را ندارم. ولی اجمالاً این که «حسنه» عبارت از این است. حتی حسنه دنیا رَبَّنا اتِنا فِی الدّنْیا حَسَنَةً، حسنه در دنیا این است که انسان در هر قدمی که بر می‌دارد، در هر مقامی که پیدا می‌کند، در هر