دانشگاه استعماری
اگر دانشگاه ما یک دانشگاه صحیح استقلالی بود، مستقل بود، و اشخاصی که در آنجا - اگر صالحی هم در آنجا باشد - می‌توانستند که کاری را که می‌خواهند و صلاح است انجام بدهند، روزگار مملکت ما به اینجا نمی‌رسید؛ و به بدتر از اینکه نسل آتیه شاید - خدای نخواسته - بشود. دانشگاه ما را اشخاصی قبضه کردند که اینها خودشان انگل هستند، و خودشان استعماری هستند، و خودشان نوکرمآب هستند. و تمام اینها سرچشمه‌اش همان یک نفر آدم است. حالا مگر در دانشگاه اگر یک معلمی، یک استادی، بخواهد یک چیزی بگوید، قدرت دارد؟ مگر سازمان امنیت به امر «اعلیحضرت» می‌گذارد که یک همچو حرفی بشود؟ اگر دانشگاه ما یک دانشگاه صحیحی بود، این جوانهای ما که در دانشگاه می‌خواهند یک حرف حقی را بزنند، با پلیس خفه شان نمی‌کردند. دختر را می‌زنند، پسر را می‌زنند، جوان را می‌زنند، حبس می‌کنند، چه می‌کنند! خوب برای این است که دانشگاه ما استقلالی ندارد. دانشگاهْ ما نداریم. دانشگاهی که یک نفر آدم بر آن حکومت کند، این دانشگاه نمی‌شود. محیط علم باید محیط آزاد باشد.
تبعات مجلس ناصالح و غیر ملی
اگر مجلس ما یک مجلس صالحی بود و این ابزار دست صُلَحا بود، این قوانین را می‌گذاشتند بگذرد؟ مصونیت مستشارهای امریکایی که ذلت ایران و ننگ ایران است و بود، اینها می‌گذاشتند تصویب بشود؟ مجلسْ ما نداریم. یک عده اشخاص مأمورند. همان مأمور سازمان امنیت، اسمش را گذاشته «مجلس». اینها مأمورند همه شان. اگر اینها آزاد بودند و اگر مجلس ملی بود و مال مردم بود که نمی‌گذاشتند این همه اسلحه بخرند؛ نفت ما را بدهند و آهن بخرند، آهنی که نمی‌توانند به کار بیندازند؛ خودشان هم متحیرند؛ باید مستشار امریکایی و متخصص امریکایی بیاید نشان بدهد. و به اینها هم نشان نمی‌دهند. آنها یک جانورهایی هستند که به این حرفها تسلیم نمی‌شوند. آنها