به عرض حضور مبارک می‌رساند، مرقوم مورخ 20 شوال در عشر دوم (1) محرّم زیارت گردید. سلامت و سعادت حضرتعالی را خواستار است. مطالبی که لازم است به عرض برسانم و من نگرانی شَدید دارم آن است که آنچه نزد آقای حاج محمدحسن است و قبضی در کار نیست برای ایشان و من بسیار مورد تهمت قرار می‌گیرد. در این ایام صحبتهایی از گوشه و کنار هم شروع شده است و دستگاه (2) ممکن است بهانه‌ای به دست گیرد و در بوق کند. حتماً به وصول عریضه برای این امر فکری کنید. باید اینها منتقل به جای دیگر در تحت نظر یک هیأت رئیسه بسیار مطمئن - گمان می‌شود در آن بانکی که از اعضای آن آقای موسوی (3) است که علی المحکی مرد صالحی است - حفظ شود. در هر صورت حضرتعالی برای این امر فکری بکنید که خطر عظیم برای ایشان و حضرتعالی و من دارد. و لازم است به طورهای مختلف ... شهریه زیاد و دو سه مقابل شود و اگر محذور دارد با تقیه بدهید و در ایام متبرکه تقسیم زیاد کنید و به فقرا و ضعفا کمک کنید. اینجانب را از ناراحتی خلاص کنید. من راجع به اینجا فکری کرده‌ام و شهریه چهل دینار زیاد می‌شود و تقسیمهای موسمی هم می‌شود. قبوض جوف از آقای تهرانی است که نمی‌دانم آقای حاج مرتضی است یا اخوی ایشان، از کسی است که در

ذیل مکتوب او سلام مرقوم فرمودید. به مسافرین سه ساله کمک زیاد کنید ... (1) ایشان کمک کنید. این سه چک را اگر وصول می‌شود مرقوم دارید. من وقت بیش از این ندارم که عرض بکنم. اشخاصی را که تعیین کردید مثل آقای راستی و دیگری مورد نظر اینجانب نیستند، خودم ان شاء الله اشخاصی را معیّن می‌کنم و اطلاع می‌دهم. در حوزه‌های علمیه شهرستانها شهریه قرار دهید. خلاصه آنچه هست به مصرف برسانید و انتقال از آن محل، امرِ لازم است، هم برای ایشان در صدد تهمت هستند و هم ممکن است برای شما و من. آنچه پدر آقای رضوانی به شما داده‌اند، اینجا گرفته‌اند آنجا بدهند. قبلاً هم 73 تومان بنا بوده بدهند، ایشان گفته داده‌اند، ولی از حضرتعالی خبری نرسید؛ تتمه مطالب را بعداً عرض می‌کنم. حضرتعالی مرقومات را مفصل مرقوم می‌دارید هم برای خودتان زحمت است و هم من با این چشم و با این وقت نمی‌توانم مطالعه کامل کنم.