پیشرفت نهضت و عقب نشینی شاه
نهضت اسلامی ایران به اوج خودش رسیده است و مرتبه شکوفایی را دارد طی می‌کند. شاه انواع تشبثات را می‌کند و کرده است. یک سنخْ تشبثات او این بود که یک دولتی پیش آورد، یک «دولت آشتی»! (1) و دولت آشتی همان بود که از زمان انعقادش تا حالا هزارها از جوانهای ما را کشتند و به خاک و خون کشیدند و سرتاسر ایران را به عزا نشاندند، و می‌خواستند که با صورت آشتی مردم را اغفال کنند. و لهذا دولتْ اعلانِ آشتی داد و گفت تاریخ هم همان تاریخ قانونیِ اول: «اسلامی». از قانونِ گَبْرها دست برداشتند و از «حزب رستاخیز» هم دست برداشتند؛ بعد هم از قراردادهایی که راجع به اسلحه کرده بودند تخفیف دادند، از قراردادهای اتمی هم لغو یا تخفیف دادند. اینها همه خدعه‌هایی است که اینها مشغول هستند که این نهضت را بخوابانند؛ و این موجی که در ایران پیدا شده است و مثل سیل خروشان همه چیز را دارد به باد می‌دهد، آنها این سیل را خاموش کنند؛ شعله قلوب را خاموش کنند. و ابتدایش هم ممکن است یک ملایمتهایی بکنند و یک- به اصطلاحشان- «آزادی» ها، «فضای باز» آزادی هم یک صورتی درست بکنند و دنباله‌اش، همین که این امور سرد شد و این زبانه‌های آتشی که الآن در ایران بلند شده است خاموش شد، دنبالش، بعد از مهلتی که پا را محکم کردند به جای خودش و خاطرجمع شدند که یک همچو نهضتی دیگر نخواهد به پا شد، همچو حمله بکنند و