دارم. و باید همه دست به دست هم بدهند و این لغزش را نگذارند واقع بشود. این تشبثاتی که الآن از همه اطراف تشبث شده است و تشبث دارند می‌کنند، بر شما جوانهاست که در اینجا صدا بلند کنید؛ بر آنهایی که در ایران هستند در ایران صدا بلند کنند؛ نگذارند در این موقع حساسی که [ملت‌] به آخرْ سنگر رسیده است یک وقتی بُرد کند این آدم. این خطری است الآن برای ایران. الآن یک خطر بزرگی برای ایران هست که اگر یک سستی بکنند و یک لغزش در اینجا واقع بشود، یا بترسند از این هیاهویی که کارتر در آنجا گفته است که خیر ما منافعمان پیش ایشان است ... با عبارت دیگر خدمتگزار ماست، ما نمی‌گذاریم، این نوکر باید بماند اینجا، تعبیر او با این تعبیر نیست اما واقعش همین است؛ تعبیرش، لفظش این نیست [اما] واقعش این است که ما دیگر از کجا پیدا کنیم یک همچو نوکری؟! این را نباید از آن بترسید.
هیچ سلاحی در مقابل یک ملت کارگر نیست
با یک ملت نمی‌شود که یک کار تحمیلی تا آخر بشود. چنانچه دیدیم که با نظامی نتوانستند این کار را بکنند. ایشان خیلی هم میل داشت، خیلی هم مایل بود که نظامیها قتل عام بکنند، اصلاً یک دو - سه میلیون جمعیت را بکشند لکن نمی‌شود، قضیه اینطور نیست. آن اربابها هم نمی‌توانند این کار را بکنند. حالا خیال کنید که‌ای! اگر این کار نشود، از آن طرف لشکر روس وارد می‌شود و از آن طرف لشکر امریکا وارد می‌شود و از آن طرف لشکر انگلیس وارد می‌شود، اینها شعر است حالا! یک ملت وقتی یک چیزی را نخواهند نمی‌شود؛ و حالا ملت نمی‌خواهد. یک ملت است. قضیه یک حزب و یک- نمی‌دانم- جبهه و یک- عرض بکنم- جمعیت نیست؛ یک ملت است که الآن می‌گوید نه. در مقابل «نه» ملت، نه سرنیزه کارگر است، نه تانک کارگر است، نه توپ کارگر است، نه تشرهای توخالی کارتر و نمی‌دانم کرملین! این حرفها نیست تو کار. هرچه می‌خواهند تو [ی‌] روزنامه‌هایشان بنویسند یا می‌خواهند صدایشان را بلند کنند. ما امیدواریم که خداوند این اجتماع ایرانی‌ها بر حق خودشان را پیروز کند. [آمین حضار] ما امیدواریم که خداوند تأیید کند این شجاعهایی که در ایران قیام کرده‌اند و می‌خواهند