اتفاقی الآن در ایران هست؛ و من امید دارم به این اتفاق و به رسیدن نتیجه در این اتفاق.
خاکریز اول، شاه و خاکریز دوم، امریکا
یک ملت را نمی‌شود همیشه به این حال نگه داشت که بدون حکومت نظامی نتوانند زندگی کنند. حالا هم با حکومت نظامی‌اش هم [که‌] دارند، نمی‌توانند؛ یک مملکت را نمی‌شود همیشه حکومت نظامی سرش گذاشت و همیشه با سرنیزه نگهش داشت. این چاره نیست جز اینکه به هم بخورد این وضع. هیچ چاره نیست. هر چه هم می‌خواهد آقای کارتر، [بگوید] او دارد می‌گوید، هر چه می‌خواهد بگوید: خیر، برای خاطر آزادی است [که‌] این کار دارد می‌شود! برای خاطر اینکه می‌خواهد رشد بدهد مردم را، این کار می‌شود! این هر چه دلش می‌خواهد بگوید، لکن الآن وضع جوری شده است که با این وضعی که الآن ایران پیدا کرده است دیگر پیشرفت همراهش است؛ ضروری است همراهش.
لکن ما موظفیم اینجا که کمک کنیم؛ یعنی من می‌توانم صحبت کنم، همین جور با یک زبان کوتاهی صحبت بکنم؛ شما هم می‌توانید برای برادرهای دیگرتان صحبت کنید، بگویید، چه کنید، منتشر کنید، هر چه می‌توانید. من نمی‌دانم وضع اینجا چه جور است؛ ولی هرچه می‌توانید کمک کنید به این رفقای خودتان، به این برادرهای خودتان که قیام کرده‌اند و دارند خون می‌دهند. آنها بچه و کوچک و بزرگ را دارند می‌دهند؛ ما باید قلم و قدم و صحبت و اینها بکنیم که ان شاء الله همه دست به دست هم بدهیم و این سد را بشکنیم؛ این سدی که جلویش سد محمدرضا شاه است، عقبش سد کارتر. اینها شکسته شود؛ وقتی شکسته بشود، آن وقت سعادت است. بعد از شکستن، آن طرفش سعادت همه شماها و ملت شماست و من از خدای تبارک و تعالی توفیق همه شما را می‌خواهم. دعا می‌کنم به همه شما. همه‌تان ان شاء الله سالم باشید و همه‌تان جدیت کنید که برای مملکتتان یک اشخاص مفیدی باشید. آنجا که می‌روید به مملکتتان، که ان شاء الله برگردید، مفید باشید برای مملکتتان؛ مثل این هیأت حاکمه نباشید ان شاء الله. خدا همه‌تان را حفظ کند.