می‌زنید؛ روزنامه‌ها هم ولو مزخرفات هم می‌نویسند، لکن آزادانه دارند می‌نویسند، و درِ حبسها بکلی بسته شد؛ الّا برای این خائنهایی که مردم را تا حالا چاپیده‌اند. این «شده» را هیچ حساب نمی‌کنند. خوب، یک کار دیگری که شده این نفت ما را می‌بردند، عوضش چه می‌دادند؟ عوضش یک قدری اسلحه، به اسم اینکه ما اسلحه می‌دهیم! عوض واقعش این بود که اسلحه برای خود آنها بود؛ برای اینکه ما نمی‌توانستیم این اسلحه را به کار ببریم. اسلحه برای خود آنها [بود] که بیایند اگر یکوقتی شوروی بخواهد حمله کند به این طرف، اینها مقابله داشته باشند. نفت ما را می‌گرفتند، پولش را برای خودشان ... اسلحه می‌دادند برای خودشان در ایران. درِ این بسته شد، و الآن نفت به اختیار خود دولت است. هرکس که پول بدهد، به او نفت می‌دهند؛ نخواهد، به او نفت نمی دهند. این چه شد. این هم یک چیزی که شده. آنی که شده است را باید حساب کرد؛ و «باید بشود» را مهلت داد. فقر از سابق بوده است. آن وقت صحبتش را نمی‌کردند؛ حالا که یک تحول حاصل شده است و بساط به اینجا رسید، فریادشان درآمده که حالا چه شده! چرا فقر ما تمام نمی‌شود؟ آخر فقر پنجاه ساله را می‌شود با دو روز، با یک ماه، با دو ماه از بین برد؟ خوب، باید مهلت بدهند کارخانه‌ها راه بیفتد، که مهلت نمی‌دهند. مهلت بدهند که زراعت و کشاورزی راه بیفتد؛ این هم توی کشاورزها می‌روند و نمی‌گذارند انجام بگیرد.
توطئه جهانخواران به دست گروهکها
در هر صورت، الآن یک قشرهایی هستند که نمی‌خواهند که این نهضت به آخر برسد. یک دسته‌شان - که بیشتر و عمده است - همین تتمه رژیم و اینهاست، که با صورتهای مختلف می‌خواهند نگذارند، و می‌خواهند همان مسائل سابق را برگردانند؛ و نمی توانند ان شاء الله. اما این را می‌خواهند که این کار بشود. این شلوغیها و اینها را می‌خواهند بکنند که آرامش در مملکت نباشد، و کم کم وقتی آرامش نشد، راهی باز بشود، برای اینکه یک کودتای مشروعی - به قول خودشان - درست بشود، خدای‌