اقتصاد کشور بسته به کار کارگرها و کشاورزها
در هر کشور کارگر و کشاورز اساس آن کشور است. اساس اقتصاد یک کشور بسته به کار کارگر و کار کشاورز است؛ و مع الأسف این دو جبهه اقتصادی، که اساس اقتصاد بر آن بود، در زمان رژیم سابق شکست خورد. کشاورزی را دیدید که به اسم «اصلاحات ارضی» بکلی از بین بردند. ایران که باید صادرات داشته باشد، در کشاورزی صادرات داشته باشد، یک استان ایران مثل استان آذربایجان یا استان خراسان به قدر کفاف، قوت ایران را دارد، اینها کاری کردند که ایران شد بازار برای امریکا. هرچه ما بخواهیم باید محتاج باشیم؛ باید از امریکا یا کشورهای دیگر وارد کنیم. کارگرهای ما هم طوری کردند که زندگی آنها زندگی اختلالی شد؛ و کار آنها هم در خدمت غیر بود.
شما کارگران محترم و کشاورزان محترم، برادران! شما که اساس اقتصاد ایران در دست شماست، همان طوری که در سابق در تحت نظارت طاغوت بودید و کارهای شما نادیده گرفته می‌شد، امروز ان شاء الله در رژیم اسلامی هستید، و اسلام به کارگر و کشاورز بسیار اهمیت می‌دهد. دولت در فکر شما هست. ما دعاگوی شما و در فکر شما هستیم. لکن خرابیها به اندازه‌ای است که به این زودی ترمیم نمی‌شود. گرفتاریها به اندازه‌ای است که به این زودی از چنگال آن نمی‌توانیم خودمان را نجات بدهیم. قدری صبر لازم دارد.
تداوم انقلاب به همت جوانان
شما که پنجاه سال در تحت فشار طاغوت صبر کردید، مقداری هم باید صبر کنید تا

ان شاء الله یک دولت مستقری پیدا بشود، یک جمهوری اسلامی مستقری پیدا بشود که بتواند در فکر همه باشد. و حالا هم چنانچه می‌بینید در فکر هستند؛ برنامه‌هایی ریخته شده است هم برای کارگرها، هم برای کشاورزها، هم برای مستمندان. اینها همه برنامه‌هایی هست و در دست اجراست لکن البته محتاج به وقت است.
آنچه که الآن لازم است من به شما برادرها، به شما جوانهای برومند تذکر بدهم این است که شما دیدید که رژیم را با فریاد مردانه خودتان که از حلقوم همه ملت بلند شد، شکست دادید؛ در عین حالی که این قدرت بزرگ شیطانی بود و دنبال او و پشتیبان او همه قدرتهای ممالک دیگر بودند، خصوصاً ابرقدرتها، نتوانستند او را نگه دارند؛ و به همت والای شما جوانها و با ایمانی که داشتید به اسلام، آن رژیم را شکست دادید و بحمدالله از زیر بار ظلم و اختناق بیرون آمدید؛ تا اینجا همه با هم بودید و از زیر اختناق بیرون آمدید؛ از اینجا به بعد هم باید با قدرت شما، با قوه شما، این نهضت به آخر برسد. شما جوانهای برومند، شما جوانهای کارگر، که اساس یک مملکت هستید، باید از این به بعد هم شما این مملکت را اداره کنید و اقتصاد ایران را به ثمر برسانید.
ادعاهای واهی رژیم شاه
گاهی شنیده می‌شود که در ادارات، در کارخانه‌ها، کم کاری می‌شود؛ بلکه همین امروز کسی گفت که در این کارگرها، در این ادارات، گاهی هم بیکاری هست، و بسیار هم کم کاری هست! در کارخانه‌ها هم یک همچو مطلبی شنیده می‌شود. در صورتی که الآن وقت این است که همه کار بکنیم؛ و همه با هم، این آشفتگیهایی که به جا گذاشته‌اند اینها، این خرابیهایی که اینها به جا گذاشته‌اند، با همت شما باید ترمیم بشود. الآن مملکت مال خود شماست؛ منافع مملکت هم مال خود شما باید باشد. و ان شاء الله اگر اسلام تحقق پیدا بکند، احکام اسلام تحقق پیدا بکند، خواهید دید که عدالت اسلامی چیست. غیر آن ادعاهایی است که در زمان سابق و در رژیم سابق و از حلقوم محمدرضا پهلوی بیرون می‌آمد. همه ادعا بود، و برای هیچ کس هیچ کاری نکرد. بلکه زاغه نشین‌ها را زیاد کرد، و

به اسم اینکه صنعت می‌خواهیم باشد، مملکت صنعتی باشد، زراعت را به هم زدند و صنعتی هم در کار نبود. الآن هم که بعض از کارخانه‌های صنعتی را به اصطلاح خودشان آوردند، باز به نفع خارجیها هست، باز برای ما نفعی ندارد بلکه ضرر دارد؛ مثل ذوب آهن که الآن برای ایران ضررهای زیاد دارد و نمی‌توانند ترکش بکنند؛ ادامه‌اش هم بدهند، ضررهای زیاد دارد. کارها همه از روی خیانت بود و جنایت. و مملکت ما را به تباهی کشیدند.
اجتناب از کم کاری
و حالا باید با همت شماها، با همت همه، من که طلبه‌ای هستم آنقدری که می‌توانم، شماها که بحمدالله قدرتمند هستید، آنقدری که در قدرتتان هست، کم کاری نکنید. بی کار نباشید، کار بکنید که مملکتتان که الآن برای خودتان است و از دست غیر نجات پیدا کرده است، مبادا یکوقتی کم کاری بشود و ما نتوانیم، شما نتوانید مملکتتان را اداره بکنید. بعد بگویند اینها احتیاج به قیّم دارند؛ احتیاج به این دارند که یک کسی دیگر بیاید اداره کند مملکتشان را. باید همه دست به هم بدهید این مملکت را اداره بکنید، و همه دست به هم بدهید و این اقتصاد را سالم کنید و این چرخها را به راه بیندازید. کارخانه‌ها به همت شما باید به راه بیفتند. وقتی که به راه بیفتند، منفعتش هم مال مملکت خودتان و خودتان است. و امید است ظلمهایی که سابق می‌شد تکرار نشود؛ دیگر به شماها ظلم نشود. من می‌دانم که ظلمها شده است. نه به شما تنها، به همه. به همه قشرهای ملت ظلم شده است لکن شاید کارگرها بیشتر مورد ظلم واقع شده‌اند ..
امیدوارم که خداوند قدرت به شما عنایت کند و سعادت عنایت کند. و شما ان شاء الله ستونهای این مملکت باشید و اقتصاد این مملکت را به راه بیندازید؛ و همه شما سعادتمند باشید. و برادرانتان هم به قدرت شما و خودشان سعادتمند باشند.