وَ مَا النَّصرُ الّا مِن عِندِ اللهِ (1) با تقدیم حمد بی‌پایان به درگاه مقدس پروردگار جهان و عرض ارادت به محضر حضرت بقیة الله - ارواحنا لمقدمه الفداء - سالروز یوم الله بیست و دوم بهمن را به ملت بزرگوار ایران و مستضعفان جهان و مظلومان ستمزده اعصار تاریخ تبریک عرض می‌کنم. بحمدالله تعالی در این سال که گذشت، اسلام و جمهوری اسلامی ایران به پیروزیهای چشمگیر و گسترش دامنه داری دست یافت و می‌توان گفت خورشید درخشان 22 بهمن به نصف النهار آمال و آرمانهای بزرگ اسلامی نزدیک می‌شود، و آمال ستمگران و جهانخواران رو به افول و دست ظلم پیشگان جهنمی که در طول تاریخ بویژه در سده‌های اخیر از هیچ جنایت و ستمی بر مظلومان جهان فروگذار نکرده در آستان قطع است و به رغم بوقهای تبلیغاتی مشحون بر دروغ و رجزخوانیها و قدرت نماییها پایه‌های کاخهای سفید و سرخ، هر روز لرزانتر است و باخواست خداوند متعال با موج عظیم پرخاشگران مستضعف بر ابرستمکاران، می‌رود تا بنیان تجاوز بر حقوق بشر را از جای برکند، و حکومت عدل اسلامی را که همان حکومت مستضعفان است جایگزین آن کند. گویی وعده خداوند قادر نزدیک است و امید است این بارقه‌

برق آسا که در سراسر جهان پرتو افکنده و نوید فتح مبین می‌دهد، به حکومت مطلقه منجی (1) آخرالزمان و پناه مستضعفان متصل شود.
با نظر کوتاهی به کشور اسلامی ایران و کشورهای منطقه و جهان می‌توان پیشرفت انقلاب اسلامی را دریافت. در کشور مبارز ایران به رغم تبلیغات بوقهای خارجی و بعضی گروهکهای داخلی که دم از سرد شدن ملت از جنگ و نارضایی مردم از طولانی شدن می‌زنند، موج عظیم راهیان کربلا که از شهر قم، دانشگاه خون و قیام شروع و در تمام کشور گسترده شد و هنوز ادامه دارد، خط بطلان بر آرزوهای آنان که به امید سرد شدن مردم و شکست جمهوری اسلامی روز شماری می‌کنند، کشید. هر چند اینان چشم و گوش خود را بسته که از درک حقایق محروم شوند و دل را به خاطرات خوش خود تسکین می‌دهند. در جبهه‌های جنگ آنچنان تزلزل و هراسی از این سیل عظیم راهیان کربلا به دل صدام و صدامیان افتاده که روز را بر آنان سیاه نموده و به هر دری برای نجات خود می‌زنند و با هر شکستی که می‌خورند نغمه پیروزی بزرگ سر می‌دهند و به ارتش شکست خورده خود نشان پیروزی می‌دهند، و رسانه‌های دروغ پرداز جهان نیز به پخش دروغهای آنان، شاید با عمق بیشتر و شیطنت بالاتر می‌پردازند غافل از آنکه ملتهای جهان، خصوصاً کشورهای اسلامی امروز بیدار شده‌اند و برای این تبلیغات و کرّوفرّهای بی مغز ارزش قائل نیستند. شاهد بر این مدعی، کشورهای اسلامی مثل ایران و افغانستان و لبنان و مصر و لیبی و دیگر ملل اسلامی و کشورهای امریکایی و بسیاری از مناطق شوروی که با اوجگیری پرخاشگران همه را سراسیمه کرده و به خیال خود به فکر علاج افتاده‌اند، آن هم «علاجی پس از مرگ سهراب». (2)