لیله 4 ذی القعده 87
معروض می‌دارد مرقوم شریف که حاکی از عواطف جنابعالی و سلامت مزاج شریف بوده موجب تشکر گردید. حُسن ظن آقایان، اینجانب را امیدوار می‌کند. امید است خداوند تعالی با این حُسن ظنها با اینجانب رفتار فرماید. اوضاع به نظر اینجانب مهم نیست و خداوند رب البیت است ما باید به تکلیف خود عمل کنیم نتیجه حاصل شود یا نشود به ما مربوط نیست با خود او است. آنچه به ماها مربوط است حفظ حیثیت علم و اسلام و عمل به وظایف الهیه. دعا فرمایید همه موفق شویم. امید است خداوند تعالی همه را به این امر آشنا فرماید. وجود و عدم شهریه، باز بودن و نبودن منزل، رسیدن یا نرسیدن وجوه، هیچ اهمیتی ندارد؛ بلکه اینها امتحاناتی است که باید با کمال صبر از عهده برآییم وَاللهُ مِنْ وَرائهِمْ مُحیطٌ (1) از این دنیا چیزی نمانده است که انسان وقت را صرف تأسف از فقدان آن کند. والسلام علیکم و رحمة الله.