پس از اهدای سلام و تحیت. مرقوم مورخ 18 صفر واصل شد. سلامت و توفیق جنابعالی را خواستار است. هیچ یاد ندارم که چیزی که بوی گلایه از جنابعالی در آن باشد نوشته باشم. اینجانب نسبت به جنابعالی علاقه خاصه دارم و محبتهای جنابعالی را فراموش نمی‌کنم، و از خداوند تعالی برای شما سلامت و سعادت و اجر خواهانم.
در موضوعاتی که مرقوم شده تمام آنها را به همان نحو که مرقوم داشته اید اجازه کردم؛ مگر چند قلم:
قلم (1) شما می‌دانید که من در مساجد کمتر اجازه می‌دهم؛ در این مورد و در مورد سه، نصف از آنچه مرقوم شده است اجازه می‌دهم، با شرط آنکه مسجد مورد احتیاج فعلی باشد و از طریق دیگر هم نشود جبران کرد. (قلم 5) پس از خرج نمی‌شود حساب کرد. (10) در تمام چیزهایی که مجاز بودید مجازید. و در همه مطالبی که نوشته اید اجازه دادم. راجع به آقای آقا سید حسن اصفهانی، ایشان سهم سادات و نصف از سهم امام را مجازند، بیش از این اجازه نمی‌دهم. اگر فرضاً سابق هم اجازه دو ثلث داده باشم اکنون بیش از نصف اجازه نمی‌دهم. قبض ایشان را می‌فرستم، در صورتی که وجه را به همان نحو که مجازند دادند قبض را بدهید، والّا محفوظ باشد.
دو قلم سیصد [تومان‌] اول ذی القعده و سیصد و بیست و یک [تومان‌] برای نماز و روزه، 24 [ذی الحجه‌] واصل شد. دو قلم اخیر باز نرسیده است، در ماه بعد می‌رسد ان شاء الله. برای نماز و روزه عمل شود. ضمناً کاغذهای شما بی‌جواب نمانده و تمام قبوض فرستاده شده است. نمی‌دانم آدرس سابق شما به تهران به قوّت خود باقی است یا نه؟