پس از اهدای سلام و تحیت؛ مرقوم شریف واصل، سلامت و سعادت جنابعالی را از خداوند تعالی خواستار [م‌]. بحمدالله تعالی شما پیشتازان نهضت اسلامی به وظایف خطیر خود عمل کرده و می‌کنید و مایه سرفرازی حوزه‌های علمیه هستید و قطع عذر کسانی که در این موقع خطیر یا با سکوت از زیر بار مسئولیت شانه خالی کرده یا علاوه امر به سکوت هم می‌کنند، نموده اید. هنیئاً لکم (2).
من الآن که اشتغال به این مکتوب دارم، برای قم و سایر بلاد نگرانم؛ و نمی‌دانم با یک رژیم مبتلا به جنون عصبی (3) باید چه کرد. اخبار قم تا این ساعت موجب نگرانی است و عاقبت را نمی‌توانم درست حدس بزنم؛ ولی از جهتی خطر و از جهتی امیدبخش است. از جنابعالی امید دعای خیر دارم. والسلام علیکم و رحمة الله.