محرومیت در سراسر ایران
گرفتاری اقشار ملت زیاد است. هرکس خیال می‌کند فقط منطقه اوست که برق و آب ندارد و حال آنکه در تهران، مردمِ حدود سی محله یا بیشتر با وضع تأسّف باری زندگی می‌کنند و از همه مزایای تمدن و زندگی محرومند. عشایر بختیاری هیچ چیز ندارند؛ و به هر قسمت که بروید همین طور است زیرا مال این ملت را به غارت برده‌اند، از پول نفت ما برای امریکا پایگاه ساخته‌اند؛ و به اسم ما اسلحه وارد کرده‌اند اما برای خودشان پایگاه در مقابل شوروی ساخته‌اند. ایران احتیاج به اسلحه نداشت که ابرقدرت بشود، و این سلاحها فقط برای پایگاه‌های امریکایی در ایران بود. شما فقط از اطراف خوزستان اطلاع دارید اما هرکس که به اینجا می‌آید می‌گوید که ما از محرومترین نقاط آمده ایم؛ در صورتی که همه جای این مملکت همین طور است.
جوّ سازی و کارشکنی برای کودتا
اما چیزی که در حال حاضر مهمتر است این است که باید ما همه دست به دست هم داده و جلو افرادی را که بین مردم می‌افتند و می‌خواهند اختلاف بیندازند بگیریم. این افراد یک سِری از جوانان ما را اغفال می‌کنند و به اسم کمک به مردم، بذر اختلاف می‌پاشند و می‌خواهند وضع را به عقب برگردانند. در حالی که وقتی مملکت آشفته شد، ناراحتیها زیاد می‌شوند و کودتایی بپا خواهد شد. اینها می‌خواهند ما را به حالت اول برگردانند و جوانان را با مطالب فریبنده اغفال کنند. من بارها گفته‌ام اگر اینها واقعاً دلشان‌

برای کارگر و مستضعفین می‌سوزد، کمکهای عمرانی کنند نه کارشکنی. همان گونه که صندوقهای رأی را سوزاندند اینها! چرا مخالفت کردند؟ وظیفه هرکس در محل خودش این است که نباید بگذارد بین جوانان نفوذ کنند و اختلاف بیندازند. اینها نمی‌خواهند بگذارند کارخانه‌ها به کار بیفتد. اما ما در برابر نسلهای آینده مسئول هستیم. جوانان را آگاه کنید که افراد مغرض نمی‌خواهند بچه‌ها درس بخوانند، آنها می‌خواهند آشوب بپا کنند و وضع گذشته را پیش آورند ولی ما باید همه با هم این نهضت را گرم نگه داریم. خدا همگی شما را حفظ بفرماید.