سیاسی بودن دین اسلام
عید سعید فطر را بر همه مسلمین در مشارق ارض و مغارب ارض تبریک عرض می‌کنم. امید است خدای تبارک و تعالی عبادات مسلمین را در این ماه بزرگ قبول فرماید و عید را مبارک فرماید.
اسلام دین سیاست است، دینی است که در احکام او، در مواقف او، سیاست به وضوح دیده می‌شود. در هر روز اجتماعات در تمام مساجد کشورهای اسلامی، از شهرستانها گرفته است تا دهات و قُرا و قصبات، روزی چند مرتبه اجتماع برای جماعت، و برای اینکه مسلمین در هر بلدی، در هر قصبه‌ای، از احوال خودشان مطلع بشوند؛ از حال مستضعفین اطلاع پیدا بکنند. و در هر هفته یک اجتماع بزرگ از همه، در یک محل. و نماز جمعه؛ که مشتمل [بر] دو خطبه است، که در آن خطبتین باید مسائل روز، احتیاجات کشور، احتیاجات منطقه و جهات سیاسی، جهات اجتماعی، جهات اقتصادی طرح بشود، و مردم مطلع بشوند بر این مسائل. و در هر سال دو عید، که در آن دو عید مجتمع بشوند و دو خطبه در آن عید در آن نماز هست. در نماز عید دو خطبه هست؛ که آن دو خطبه هم باید بعد از حمد و بعد از صلوات بر پیغمبر اکرم و ائمه - علیهم السلام - جهات سیاسی، جهات اجتماعی، جهات اقتصادی، احتیاجاتی که کشور دارد، احتیاجاتی که منطقه دارد در آنها طرح بشود و خطبا مردم را آگاه کنند از مسائل. و از

همه بالاتر، در هر سال یک مرتبه اجتماع در حج، که از همه بلاد اسلامی اشخاصی که مستطیع هستند واجب شده است بر آنها که مجتمع بشوند، و باید در آنجا مسائل اسلام، در آن مواقفی که در حج هست، در عرفات، بخصوص در مِنی و بعد در خود مکه مکرمه، و بعد در حرم رسول اکرم، این مواقفی که در آنجا هست، در آنجا مردم مطلع بشوند از اوضاع مملکت و از اوضاع تمام کشورهای اسلامی، و در آنجا بالحقیقه یک مجلس عالی است و یک اجتماع عالی برای بررسی به تمام اوضاع تمام کشورهای اسلامی. پس، مطلب این است؛ هر روز در محله‌ها اجتماع و رسیدگی به اوضاع شهر و محله، در هر هفته اجتماع بزرگ در شهرها و در جاهایی که شرایط نماز محقَّق است، برای بررسی به اوضاع شهرستان؛ و بالاتر، اوضاع تمام کشور. و در هر سال باز دو اجتماع بزرگ است برای بررسی به اوضاع کشورها، و در هر سال یک اجتماع بسیار بزرگ از تمام ممالک اسلامی برای حج؛ و آن مواقفی که در حج هست، اجتماعات در آنجا برای رسیدگی به اوضاع تمام کشورهای اسلامی، تمام اینها مسائل سیاسی هست و مسائلی است که باید مسلمین به آن توجه داشته باشند. و مع الأسف غفلت از این مسائل هست، غفلت از این مسائل شده. اجتماعات می‌شود، و از اجتماعات نتیجه گرفته نمی‌شود. مجتمع می‌شوند مسلمین در مکه مکرمه و در مواقف، لکن مثل اینکه از هم جدا هستند و غریبه هستند! اجتماعات می‌شود در بلاد، نمازهای جمعه، نماز عید، لکن افراد مثل اینکه با هم وحدت کلمه ندارند. اسلام دعوت کرده است مردم را به این اجتماعات برای مقصدهای بزرگ. مقصدهای عالی دارد اسلام دراین اجتماعات.
تزکیه، مقدّم بر تعلیم حکمت و کتاب
در روز جمعه که اجتماعات می‌شود، دو سوره انتخاب شده است و امام را دعوت کرده‌اند که آن دو سوره را بخوانند. در رکعت اول سوره «جمعه» و در رکعت دوم سوره «منافقین». در سوره «جمعه» راجع به بعثت رسول اکرم و سر بعثت رسول اکرم ذکر می‌فرماید، که پیغمبر اکرم مبعوث شده‌اند از برای اینکه: یُزَکّیهِم و یُعَلِّمُهُمُ الکِتابَ‌

والحِکمَةَ (1)، بعثت برای این است که مردم را تزکیه کند. مقدم بر تعلیم حکمت و تعلیم کتاب. تزکیه را ذکر فرموده است که آیات را بر آنها بخواند تا اینکه آنها تزکیه بشوند. و تعلیم بکند آنها را، کتاب را بر آنها و حکمت را بر آنها عرضه بدارد و تعلیم کند آنها را. در سوره «جمعه» سر بعثت رسول اکرم را ذکر می‌فرماید، که سر بعثت رسول اکرم تزکیه امت است و تعلیم و تربیت امت. آن هم تعلیم تمام قشرهای تعلیم که کتاب و حکمت تمام قشرهای تعلیمات را واجد است. بعد از آنکه تعلیم و تربیت را ذکر کرده است، ذکر علمای سوء را می‌فرماید: آنهایی که علم را آموخته‌اند لکن عمل به آن علم نمی‌کنند و با بدترین وجه از آنها اسم برده است: مَثَلُ الَّذِینَ حُمِّلُوا التَوریةَ ثُمَّ لَمْ یَحْمِلُوها کَمَثَلِ الحِمَارِ یَحْمِلُ اسفَاراً (2) مَثَل آنها که عالِم شده‌اند لکن علم در آنها اثر خودش را نگذاشته است مَثَل الاغی می‌ماند که بارش کتاب باشد! وقتی که علم در انسان تأثیر نکند و انسان را انسان نکند، این حمل کتاب، چه در سینه‌ها باشد و چه در پشت باشد! مَثل اینها، مَثَل آن اشخاصی هست که، مَثَل حیوانی هست، مَثل الاغی هست، که کتاب به دوش او باشد: همان طور که کتاب برای آن حیوان هیچ فایده ندارد، این علمی که دنبالش تعهد نباشد، دنبالش عمل نباشد، دنبالش رشد فکری نباشد، دنبالش هدایت مردم نباشد، این نظیر همان است که به دوشش کتاب باشد، بلکه به دوش یک حیوان و یک الاغ کتاب باشد. در اینجا این را ذکر می‌فرماید برای تذکر به مردم به اینکه عالِم سوء را از غیر عالِم سوء تمییز بدهند؛ و برای تذکر به عالِم که تکلیف خودش را بفهمد. در سوره دوم، البته نکاتی

دیگر هم در سوره اول هست که من دیگر وقت این کار را ندارم.
منافقین از زبان قرآن
در سوره دوم، سوره «منافقین» را ذکر می‌فرماید، و کیفیت منافقین را؛ که اینها پیش تو اظهار دیانت می‌کنند، اظهار اسلام می‌کنند، لکن دروغ می‌گویند! اینها مسْلم نیستند. اینها منافق هستند، و منافقین را هم به بدترین وجه ذکر می‌فرماید که مردم آنها را بشناسند. ما قبلاً تذکرات دادیم برای اینکه منافقین را از غیرمنافقین، مردم تشخیص بدهند. به مجرد اینکه کسی گفت من مسْلم هستم و به مجرد اینکه کسی گفت من جمهوری اسلامی را قبول دارم، این نمی‌شود باور کرد باید اعمال آنها را دید. باید دید اینها در این جمهوری اسلامی چه تعهداتی دارند؛ چه کاری کردند برای مملکت خودشان؛ چه فکری دارند. اینهایی که اظهار اسلام می‌کنند لکن مردم را در بلاد ایران مردم را به آتش می‌کشند، خرمنهای مردم را به آتش می‌کشند، جوانهای ما را در اطراف می‌کُشند، در کردستان عزیز، آنقدر از جوانهای ما را و از خود کُردها را کشتند، و اینها در عین حال می‌گویند ما مسْلم هستیم، قرآن می‌فرماید که شماها منافق هستید، شماها مسْلم نیستید، شمایی که قولتان غیرعملتان است، حرفتان غیرواقعیتتان است، شما مسْلم نیستید، شما منافق هستید؛ شما می‌خواهید مردم را گول بزنید. شمایی که الآن در کردستان دست به خرابی زده اید و مع ذلک می‌گویید ما سنی هستیم و اهل سنت هستیم، شما اگر اهل سنت هستید، به حسب فتوای علمای بزرگ اهل سنت، واجب است اطاعت کنید از اولی الامر. اولی الامر امروز دولتِ ما و ما هستیم. بر شما واجب است به حکم اسلام، که تبعیت کنید؛ و به حکم قرآن، به حسب رأی علمای خودتان، به حسب رأی مشایخ خودتان. شما اگر چنانچه مسْلم هستید، چرا تبعیت از قرآن نمی‌کنید؟ چرا به حسب آنطوری که علمای شما استفاده [کرده‌اند] از آیه شریفه أطیعوا الله و أطیعوا الرسول و اولی الأمر منکم (1) اطاعت نمی‌کنید؟ شما در صورت مسلمان هستید، در ظاهر اظهار اسلام

می‌کنید؛ به حسب واقع مسلم نیستید.
مردم کُرد ما، کردستان عزیز ما، جوانهای کُرد ما، این میزان در دستشان باشد که منافق را از غیرمنافق بشناسند. آنهایی که اظهار اسلام می‌کنند و مسلمین را به آتش می‌کشند، آنهایی که اظهار اسلام می‌کنند و مردم را به زحمت می‌اندازند، مردم را به مضیقه می‌اندازند، آنهایی که اظهار اسلام می‌کنند و بیمارستان را آتش می‌زنند و مجروحها را سر می‌برند، اینها را بشناسید، اینها مسْلم نیستند، اینها منافق هستند، اینها اظهار اسلام امروز می‌کنند برای اغفال شما؛ اغفال نشوید! توجه بکنید که اینها چه مردمی هستند.
مخالفین جمهوری اسلامی، منافق هستند
آنهایی که در مقابل حکومت طاغوت که جمهوری اسلام به همت مسلمین برپا شد، و [اینها] رأی ندادند بر جمهوری اسلام و همان طاغوت را خواستند، رأی به جمهوری اسلامی ندادن یعنی ما طاغوت می‌خواهیم، اینها منافق هستند، اینها مسْلم نیستند، مسْلم باید به جمهوری اسلام رأی بدهد؛ مسْلم باید حکومت عدل اسلامی را بپذیرد. آنهایی که تحریم کردند رأی دادن بر جمهوری اسلامی را، منافق هستند؛ مسْلم نیستند. آنهایی که صندوقها را آتش زدند، آنهایی که مانع شدند از اینکه مردم رأی بدهند، آنها مسْلم نیستند و ما با آنها عمل خواهیم کرد به طوری که با غیرمسلمین عمل می‌کنیم، با منافقین عمل می‌کنیم و آنها را سرکوب می‌کنیم.
ما تاکنون برای اینکه به مردم عالَم بفهمانیم و بفهمند مردم که ما با چه اشخاصی مقابله داریم، ما آزادی دادیم به آنها، آزادی مطلق که در ظرف این چند ماه قریب دویست حزب و گروه و مطبوعات زیاد و مجلات و روزنامه‌ها منتشر شد! و هیچکس جلوگیری نکرد. در عین حالی که به همه مقدسات ما توهین کردید، در عین حالی که با حکومت آنطور رفتار کردید و با اسلام آنطور رفتار کردید در مطبوعاتتان، مع ذلک به شما تعرض نشد. تا آنکه فتنه را دیدیم و فهمیدیم شما فتنه‌گر هستید، شما منافقینی هستید

که می‌خواهید فتنه بکنید، منافقینی هستید که توطئه کردید بر ضداسلام، توطئه کردید بر ضد کشور، توطئه کردید بر ضد ملت؛ شما اشخاصی هستید که با سرحَدَّات و با خارج روابط دارید - رفت و آمد شما [تحت‌] کنترل است. اطلاع به مادادند که رفت و آمد دارید شما با اشخاصی که در رژیم سابق بودند؛ با اشخاصی که می‌خواهند مملکت ما باز به حال اول برگردد - بعد از اینکه توطئه شما ثابت شد، و مردم فهمیدند شما چه اشخاصی هستید، دیگر نمی‌توانیم اجازه بدهیم آزادانه هر کاری می‌خواهید بکنید، شما را سرکوب خواهیم کرد!
من به ملت عزیز کردستان، من به مردم بزرگ کردستان هشدار می‌دهم که توجه داشته باشند به اعمال اینها، مطالعه کنند در حال اینها. من به جوانهای عزیز کردستان هشدار می‌دهم که اسلام پناهگاه همه ماست. اسلام برای شما همه چیز را فراهم می‌کند، و اینها تابع اجانب هستند. و در حزب اینها اگر وارد شدید، بیرون بیایید و به اینها اتصال پیدا نکنید. من از آنها می‌خواهم که این سران بسیار خبیث و این سران خائن را خودشان بگیرند و تحویل بدهند.
جوانهای ما اغفال نشوند. اینها یک مشتی اراذل هستند ویک مشتی اشخاص منافق هستند که خدای تبارک و تعالی به اسم «منافقین» اینها را ذکر می‌فرماید و اوصافشان را در کتاب ذکر می‌کند.
هشدار به اقشار ملت
من به همه قشرهای ملت هشدار می‌دهم که اینها در هر جا هستند و با هر صورتی که هستند از آنها احتراز کنند، و در موقعی که امر می‌آید و در موقعی که خواهیم ان شاء الله، اگر چنانچه اینها دست از شیطنت برندارند، یک بسیجی فوق این بسیجی که سابق شد انجام بدهیم و تمام را پاکسازی کنیم، باید هوشیار باشند و مهیا. ملت ما مهیا باشند نگذارند که این جرثومه‌های فساد دوباره مملکت ما را به حال اول برگردانند و رژیم شاهنشاهی را برگردانند یا بدتر از او را، اگر بدتری باشد.

اقدام عمومی برای مصالح مسلمین در همه عالَم
من از خدای تبارک و تعالی مسئلت می‌کنم که این عید را و همه اعیاد را بر همه مسلمین مبارک فرماید؛ و مسلمین را بیدار کند که همه با هم، در کنار هم، در همه جا؛ در همه جای عالَم برای مصالح مسلمین اقدام کنند؛ برای گرفتاری هایی که ما در افغانستان داریم و آنها هم گرفتار به دست همین طایفه هستند که منافقین هستند. اظهار اسلام می‌کنند، لکن منافق هستند. و همین طور در قدس؛ و همین طور در محالّ دیگر، مثل لبنان، مثل فلسطین که برادرهای ما گرفتار هستند، و ابرقدرتها با صهیونیسم موافقت می‌کنند و آنها را به آتش می‌کشند. مسلمین همه توجه داشته باشند و در روز دعا، دعا کنند به اینها؛ و در روز عمل، عمل کنند. و من امیدوارم که ما بتوانیم پرچم اسلام را، پرچم جمهوری اسلام را، در همه جای دنیا برپا کنیم و اسلام، که حق همه است، از او تبعیت کنند؛ همه از او تبعیت کنند.
تأسیس «حزب مستضعفین»
و این نکته را باید تذکر بدهم که ما که گفتیم حزبی به نام «حزب مستضعفین» در همه دنیا، معنایش این نبود که حزبهای صحیحی که در ایران هست نباشد. حزبهای منطقه‌ای علی‌ حده است و حزب تمام مناطق و تمام جاها یک حزب دیگر است. اگر ان شاء الله مسلمین موفق بشوند و یک همچو حزبی که «حزب مستضعفین» است، برای همه جاها یک همچو حزبی را تأسیس کنند، بسیار بموقع است؛ لکن [به‌] معنای این نیست که در محل و در منطقه‌ها حزب نباشد. خیر، در منطقه‌ها احزاب هستند و آزاد هم هستند، مادامی که توطئه معلوم نشده است.