است. از اين راه بايد بروى. ما تا حالا راه نيفتاده‌ايم. هفتاد سالمان است، هشتاد سالمان است و هنوز راه نيفتاده‌ايم. تا حالا هجرت نكرده‌ايم. ما در زمين متوقف شده‌ايم و تا آخر هم همين طور مى‌مانيم؛ ولى بايد راه بيفتيم، چاره نيست. شما جوانها بهتر مى‌توانيد اين راه را پيدا كنيد؛ از ما گذشته؛ ما قدرتهايمان رفته است ديگر سراغ كارش. شما جوانها بهتر مى‌توانيد تهذيب نفس كنيد؛ شما به ملكوت (۱) نزديكتر هستيد از پيرمردها. در شما آن ريشه‌هاى فساد كمتر است، رشدش كمتر است، آن طور رشد نكرده؛ هر روز بماند، رشدش زيادتر مى‌شود. هر روز تأخير بيندازيد، مشكلتر مى‌شود. يك پير بخواهد اصلاح بشود، بسيار مشكل است؛ جوان زودتر اصلاح مى‌شود. هزاران جوان اصلاح مى‌شوند و يك پير نمى‌شود. نگذاريد براى ايام پيرى؛ حالا كه جوان هستيد سير خودتان را بكنيد، شروع كنيد. الآن خودتان را تبعِ تعليمات انبيا كنيد، مبدأ اين است، از اينجا بايد رفت. آنها راه را نشان داده‌اند، ما راه را نمى‌دانيم، آنها راه را مى‌دانند، طبيبند و راه را مى‌دانند. راه سلامت را مى‌دانند؛ آنها راه سلامت را به ما گفته‌اند، مى‌دانند؛ بخواهيد سالم باشيد، از آن راه بايد برويد. بايد از توجهاتى كه به نفس هست، خودتان را كم كم خارج بكنيد، البته مسأله‌اى نيست كه به اين زودى بشود، لكن كم كم خارج بكنيد.
اين همه آمال ما، زير خاك خواهد رفت، تمام خواهد شد. اين همه توجهات به خود، به ضررمان تمام مى‌شود و تمام مى‌شود. آنكه باقى مى‌ماند آن‌

(۱)- ملكوت در اصطلاح به عالم ارواح و عالم غيب و عالم معنى گفته مى‌شود؛ به عبارت ديگر در سلسله مراتب عوالم وجود، پايين ترين عوالم را عالم طبيعت (ملك، ظاهر) مى‌نامند و مرتبه بعدى و باطن آن را عالم ملكوت مى‌گويند كه عالم ارواح و غيب و معنى است.