تعالى: كَمَا بَدَأَكُمْ تَعودونَ (۱) الى غير ذلك. (۲)
- شرح دعاى سحر؛ ص ۳۱- ۳۲***

(۱)- اعراف/۲۹.
(۲)- و ذكر وصف واحد و قهار به جاى رحمان و رحيم، بدان روى باشد كه آن روز، روز حكومت و سلطه اين دو وصف است؛ و روز رحمت، روز گستردن و بخشيدن وجود است؛ و بدين سبب خداى در آغاز باب و فاتحه كتاب، خود را به الرّحمن الرّحيم توصيف نموده است؛ و روز عظمت و قهاريت، روز به تملك آورى و مصادره امور است، پس آن را به وحدانيت و قهاريت موسوم داشته است؛ و در پايان خود را مالك خواند و گفت: مالك روز جزاست.
و ناگزير روزى را بايد كه پروردگار عالم با عظمت و مالكيت خود ظهور كند و اين دو اسم دولت خود را بيابند، چه هر اسمى را دولتى است كه ناچار بايد ظاهر شود؛ و دولت اسمهايى چون معيد و مالك در روز بازگشت تام و مصادره تمام فرا مى‌رسد؛ و اين بخصوص عوالم نازل نيست، بلكه در عوالم مجردات از عقول مقدس و ملائكه مقرب هم جارى است؛ و لذا وارد شده است عزرائيل بعد از آنكه روح تمامى موجودات را باز مى‌ستاند، خود به دست خداوند تعالى مقبوض مى‌شود و خداوند فرمود: روزى كه آسمان را آن طور كه نويسنده‌اى كاغذ نوشته خود را مى‌پيچد، در هم بپيچانيم؛ و فرمود: اى جان آرام، خشنود و پسنديده به سوى پروردگارت بازگرد؛ و فرمود: آن طور كه شما را آفريد، باز خواهيد گشت؛ و غير از اين از آيات شريفه.