تفسير اهْدِنَا الصِّرَطَ الْمُسْتَقِيمَ‌
انسان مسافر است؛ و هر مسافر زاد و راحله مى‌خواهد. زاد و راحله انسان خصال خود انسان است. مركوب اين سفر پر خوف و خطر و اين راه تاريك و باريك و صراطِ احَدّ از سيف و ادقّ از شَعر، (۱) همت مردانه است. نور اين طريق مُظلِم، ايمان و خصال حميده است. اگر سستى كند و فتور نمايد، از اين صراط نتواند گذشت؛ به رو در آتش افتد و با خاك مذلت يكسان شده، به پرتگاه هلاكت افتد؛ و كسى كه از اين صراط نتواند گذشت، از صراط آخرت نيز نتواند گذشت.
- شرح چهل حديث؛ ص ۹۸*** اگر در اين عالم به راه راست نبوت و طريق مستقيم ولايت قدم زده باشى و از جاده ولايت على بن ابى طالب- عليه السلام- اعوجاج پيدا نكرده باشى و لغزش پيدا نكنى، خوفى براى تو در گذشتن از صراط نيست؛ زير

(۱)- بحار الأنوار؛ ج ۷: كتاب العدل و المعاد؛ «باب مواقف القيامة و زمان مكث الناس فيها»، ص ۱۲۵، ح ۱.