امام: آقای ابوعمّار (1) چگونه است؟
[ابوجهاد: الحمدللَّه. در حال مبارزه قرار دارند و پیوسته از جایی به جای دیگر سیر انقلابی دارند.]
امام: امیدوارم که ان شاء الله بزودی در قدس مستقر شوند.
[ابوجهاد: ان شاء الله. ما امیدواریم قدس از جاهایی باشد که بزودی بتوانیم از شما در آنجا استقبال به عمل آوریم.]
امام: ما هم امَلمان (2) همین است که ان شاء الله در قدس نماز بخوانیم با هم.
و با مبارزه و جهاد و با پشتیبانی مؤمنین [با] اخلاص است که می‌توانیم قدس را آزاد کنیم.
[ابوجهاد: ان شاء الله. و این آرزوی همه ماست که با پیگیری و مقاومت می‌توان به این آرزو رسید. عزم راسخ مسلمین و ایمانشان ما را به موفقیت خواهد رساند.]
امام: و با وحدت کلمه مسلمانها و خصوصاً سران عرب. تمام این گرفتاریهایی که در این مدت طولانی برای برادرهای ما در قدس پیدا شده است، در اثر سهل انگاری رؤسای اعراب بوده است. و من بیش از بیست سال در خطابه‌هایم، در گفتارم به اینها توصیه کردم، به سران دولتها که این اختلافات محلی جزئی را کنار بگذارند، و برای اسلام و برای پیشبرد اهداف اسلام با هم همفکری کنند و با هم اتحاد داشته باشند. و من