کشیدند؛ و الّا شما مدفون بودید. شما اشخاصی بودید که یا طرفدار رژیم بودید - و با صراحت به من بعض سران شما می‌گفتند که رژیم باشد - و یا اگر طرفدار هم نبودید، جرأت یک کلمه گفتن نمی‌کردید، جرأت اینکه قلم بردارید و یک مقاله بنویسید، یک سطر بنویسید، نداشتید. شما را رژیم سابق مدفون کرده بوده؛ و روحانیون شما را از زیر خاک بیرون آوردند.
این روحانیونی که شما حالا می‌گویید انحصار طلب‌اند، اینها شما را از انحصار بیرون آوردند. اینها حصر را برداشتند؛ نه اینکه منحصر کردند. حالا هم که بیش از یک میلیون از مردم عادی و اشخاصی که بسیاریشان زیادی و فقط بخور و بخواب هستند در ادارات ما هستند، در سرتاسر کشور بیشمارند ببینند اگر پنجاه نفر روحانی را در اداره دیدند، آن وقت بگویند انحصارطلب! این نهضت را با قدرت روحانیت و اسلام - که ملت ما اسلامی بودند و علاقه به اسلام و کارکنان اسلام داشتند - به اینجا رساندند. و شما به جای اینکه تشکر کنید از اینها که شما را از خارج ایران به داخل کشاندند، شمایی که در خارج ایران بعضیتان به سر می‌بردید و جرأت اینکه به مرز ایران وارد بشوید [نداشتید] زحمات ملت ما - که در رأسش روحانیت بود - شما را از خارج به داخل کشاند و شما را از زاویه‌ها بیرون آورد و شما را از سکوت به صحبت کشاند، قلمهای شکسته شما را دوباره تجدید کرد، شما به جای اینکه از اینها تشکر کنید، از شما هم اجر و مزدی هیچ وقت نخواستند و مَنْصَبی و اداره‌ای اینها نمی‌خواهند، عوض اینکه قدردانی کنید از اینها، می‌گویید که، اظهار تأسف که، مبادا یک وقت جوری بشود که ملت ما کذا! آخر تو کی هستی که «ملتِ تو»؟ ملت به تو چه کار دارد!
رفراندم جمهوری اسلامی؛ پیروزی مذهب
ملت آنی است که به جمهوری اسلامی نود و هشت و نیم، قریب نود و نه، به جمهوری اسلامی رأی داد، که شما می‌گفتید اسلامش نه. همین شماهایی که حالا این حرفها را می‌زنید آن وقت هم می‌زدید. شمای «اسلام نه» ها همه قوایتان را روی هم‌