حکومت مستقری ما پیدا کنیم. برای اینکه اگر یک حکومت مستقر پابرجایی پیدا کنیم، دیگر گذشته است. حالایی که بین دعوا و این چیزها هست کارشکنی کنند. شما ملاحظه کردید که از آن اولی که صحبت جمهوری اسلامی شد، اینها شروع کردند به کارشکنی.
یک دسته‌ای را تراشیدند به اینکه ما هم بگوییم جمهوری اسلامی‌اش چیست. و عجب این بود که ملت ما «جمهوری» می‌خواهد. «جمهوری اسلامی» یعنی چه. تا اینکه نگذارند اسلام پایش تو کار بیاید. اگر «جمهوری» باشد همه کاری می‌شود با آن کرد. اما اگر «جمهوری اسلامی» باشد اسلام نمی‌گذارد کسی کاری بکند. یک دسته دیگر تراشیدند بگویند که «جمهوری دمکراتیک». باز از اسلامش فرار می‌کردند. یک دسته سومی هم که یک خرده می‌خواستند نزدیکتر بشوند و بازی بدهند ماها را می‌گفتند «جمهوری اسلامی دمکراتیک». این هم غلط بود. ما همه اینها را گفتیم ما قبول نداریم.
ما دمکراتیک سرمان نمی‌شود. برای اینکه دمکراتیک در عالم معانی مختلفه دارد در هر جا. یک معنی ندارد. در سابق یک معنا داشته، در حالا یک معنای دیگر دارد. ما یک مطلبی که پیشمان معلوم نیست قبولش نمی‌کنیم. ما آنکه پیشمان معلوم است اسلام را می‌شناسیم. یعنی می‌دانیم که احکامش چیست و چه وضعی دارد. و جمهوری هم اسمش را می‌دانیم. می‌دانیم چیست اینکه می‌دانیم ما به آن رأی می‌دهیم. آنکه نمی‌دانیم، نمی‌توانیم رأی بدهیم.
اشکالتراشی و غوغا سالاری
اینها نه اینکه می‌خواستند واقعاً یک جمهوری پیش بیاید و یک جمهوری دمکراتیک. اینها می‌خواستند غائله ایجاد کنند. می‌خواستند وضع را طوری کنند که یک تشنجاتی پیدا بشود و یک دسته آن‌ور بیفتد و یک دسته از آن‌ور و نگذارند رأی به جمهوری اسلامی داده بشود خوب، اینجا که شکست خوردند. یعنی، صدی نود و هشت، یک قدری بیشتر، مردم رأی دادند. یعنی، یک رفراندمی که نظیرش را در دنیا یا نمی‌یابید یا کم می‌یابید. اینجا که باختند. بعد رفتند در درجه دوم. برای اینکه مجلس‌