امثال ذلک اینجا هستند. حالا شما خواهید دید که این جاسوسها را، همان اشخاصی که در اینجا جمع شده‌اند و سازمان ملل را درست کرده‌اند و اجتماع در این معنا و شورای امنیت و اینها، راجع به اینها، اینها را به عنوان دیپلماتها دارند جا می‌زنند. آنها هم تأییدشان می‌کنند و ما هم همه جا محکوم. ضعیف همیشه محکوم است. ضعیف محکوم سرنیزه است. محکوم قلمهایی هست که این قلمها از سرنیزه بدتر است. محکوم این است که ابرقدرتها هرچه دلشان می‌خواهد بگویند و هرکاری می‌خواهند سر این ضعفا، این ممالک ضعیف بیاورند و آنها هم صحه بگذارند. شما در این قصه ما، در این مصیبت مملکت ما و ملت ما و ملت اسلام خواهید دید که همه سازمانها با ما مخالفت می‌کنند. آن روزی که خواستند که وزیرخارجه اینجا برود به آنجا برای نمی‌دانم چه، ما دیدیم که رفتن ایشان صحه گذاشتن به یک چیزی است که برخلاف مصلحت اسلام است.
برخلاف مصلحت مسلمین است. از این جهت نگذاشتیم برود. اگر رفته بود، ما را محکوم می‌کردند با دست خودمان. ما را محکوم می‌کردند با کسی که خود ما فرستادیم آنجا و، ما نمی‌خواهیم. وقتی که بناست ما محکوم باشیم چرا خودمان، خودمان را محکوم کنیم؟ بگذارید دنیا بداندکه یک دسته دیگر، یک دسته دیگر را دارند محکوم می‌کنند و یک سازمانهایی هم هست که مال آنهاست، آنها حق وتو دارند و بزرگها هر جایی که برخلاف مصلحت آنها باشد وتومی‌کنند و ماها هیچ حقی نداریم جز اینکه مصیبت بکشیم و صدایمان در نیاید. بنابراین اینطور سازمانها و اینطور بساط مسئله‌ای نیست که ما بتوانیم قبولشان بکنیم و بتوانیم به آنجا یک نماینده‌ای بفرستیم. و ما از اول اعلام می‌کنیم که به حسب نظر شورای امنیت و سازمان بین المللی، ما محکوم هستیم.
نظرهای آنها ما را محکوم می‌کند برای اینکه نظرهای آنها همان نظر سرنیزه است. یک جا سرنیزه است و یک جا قلم است، این قلم از سر نیزه بدتراست. بنابراین نمی‌دانم حالا تتمه سؤال ایشان چه بود. لکن مصیبتهای ما این قدر است که ما از جواب سؤالها هم یک وقت غفلت می‌کنیم. این بود که می‌گویند آیا قدرتهای اسلامی به هم پیوند دارند؟ ما امید این را داریم که این نهضت ایران روشن کند مسائل را به همه ملتها و روشن کرده‌