دشمنی که همه چیز ما را می‌خواهد از بین ببرد، بالاترین چیزی است که برای یک ملتی حاصل می‌شود. ما اگر می‌توانستیم هدایت می‌کردیم آنها را. پیغمبرها آمده‌اند که همه را هدایت کنند. کفار را هدایت کنند. ما اگر قدرت داشتیم همه اینها را هدایت می‌کردیم.
لکن بعد از آنکه آنها به ما حمله بکنند ما با همان قدرت الهی که آن سد را شکستیم این سد را هم می‌شکنیم. ما که در این مبارزه؛ در این مبارزه‌ای که همه با هم متحد بودند به واسطه پشت کردن بر آمال خودمان. و رو کردن به خدای تبارک و تعالی پیروز شدیم.
حالا هم همین معنا را ان شاء الله حفظ می‌کنیم. و با همین اسلحه پیش می‌رویم. متوجه باشید که بر همین معنایی که نکته و رمز پیروزی شما بود اینها حمله کردند. اگر در نظرتان باشد بعد از اینکه شما شکستید این سد شیطانی را و طرح کردید جمهوری اسلامی را، دستجاتی پیدا شدند که «جمهوری، اسلامی‌اش را کنار بگذارید». این حمله به آن نقطه‌ای بود که با آن نقطه، ... شما پیروز شدید.
هراس دشمن از اسلامیت نظام
آن موضعی که شما را پیروز کرد که اسلام بود و جمهوری اسلامی حمله به آن شد.
گفتند «اسلامش نه». همین اشخاصی که این کارها را دارند انجام می‌دهند؛ همینها بعضیشان از همانها بودند که می‌گفتند «اسلامش نه، جمهوری بس است. جمهوری‌اش را خوب، پهلویش هم جمهوری دمکراتیک بگذارید! از اسلام کنار بروید هرچه اسمش را می‌خواهید بگذارید!» هر اسمی می‌گذاشتید با آن مخالفت نمی‌کردند. برای اینکه از آن ضربه نخورده بودند. از جمهوری ضربه نخورده بودند. از جمهوری دمکراتیک ضربه نخورده بودند. از جمهوری اسلامی ضربه خورده بودند. از «الله اکبر» ضربه خورده بودند. اینها می‌گفتند «الله اکبر» را بگذار کنار، قرآنش هم بگذار کنار. در آنجا شما پیروز شدید، گفتید جمهوری اسلامی هیچ این طرف و آن طرف نیست ....
به جمهوری اسلامی رأی دادید به جمهوری اسلامی. یک رأی بیسابقه در دنیا. یک رأی تقریباً می‌شود گفت که با اتفاق. یکی درصد دو تا درصد کمتر. آنجا اینها شکست‌