انبیا آمدند که ما اشخاصی [را] که از نور بهره‌ای نداریم و ظلمات - به ما - احاطه کرده است از هر طرف ما را، از این ظلمتهای گوناگون نجات بدهند و برسانند به عالم نور، که اگر رسیدید به عالم نور، شما سر تا پایتان نورانی می‌شوید؛ نور می‌شوید. اصلش حرفی که می‌زنید نورانی است. حرفی که می‌شنوید نورانی است. گوش و سمع و بصر [نورانی است‌] همه گوش خودت را رها کرده‌ای، یک گوش نورانی پیدا کرده‌ای. چشم ظلمانی را رها کرده‌ای، یک چشم نورانی پیدا کرده‌ای. چشمی است که با آن توجه به خدا دارید. گوشی است که با آن توجه به خدا دارید.
مشکل توبه، در دوران پیری
باید خودمان را بسازیم. خودتان را که بسازید همه کارهایتان جهاد سازندگی است.
هر کاری بکنید دیگر در حیطه جهاد وارد شده‌اید شما. شما مجاهد هستید دیگر. کارهای مجاهد کارهای جهادی است. کوشش کنید که این جهاد سازندگی را در خودتان ایجاد کنید. یعنی، مشغول بشوید به این کار. نگذارید برای اینکه بعد آخر عمر. بسیاری از وسوسه‌های شیطان یکیش همین است. شیطان باطنی انسان، همین است که حالا جوانیم، ان شاء الله وقتی که پیر بشویم آن وقت توبه می‌کنیم. شما نمی‌دانید که برای پیر توبه کردن دیگر به این زودیها امکان ندارد. یک درختی که تازه درآمده است می‌شود کند آن را، و یک بچه هم می‌کند آن را. این درخت وقتی که یک مقداری بزرگ شد، یک مرد بزرگ می‌تواند بکند. یک قدری بزرگتر شد محتاج به آلات است تا کنده بشود. یک وقت درختی که تناور شد و بزرگ شد، مثل «چنار امامزاده صالح» (1) - نمی‌دانم حالا هست یا نه - این را دیگر به این [آسانی‌] ها نمی‌شود کند آن را. این ریشه‌های اخلاق فاسده، ریشه‌های اعمالی که در انسان هر عملی بکند یک ریشه‌ای در نفس پیدا می‌شود، اولش آسان است. یک معصیتی کرد، می‌تواند زودی برگردد. یک قدری که اضافه شد مشکلتر