را می‌رفت تا اینکه بکلی متبدل کنند مقصد اسلام را، که یک مقصد الهی - معنوی داشت متبدلش کنند به یک حکومت. آن هم حکومت عربی که اصلاً مقصدش عربیت باشد در مقابل سایر ملل. درست مقابل مقصد اسلام که ملیتها را می‌خواست کنار بگذارد و همه بشر ملت واحده باشند و برای یک رژیم، برای یک طایفه‌ای دون طایفه‌ای. برای یک رنگی با رنگ دیگر فرقی نباشد. بنی امیه آمدند، همان عروبت را گرفتند که اگر آنها موفق شده بودند اسلام را متبدل می‌کردند، به یک معنایی که همه‌اش دنبال این باشد که آن عروبت جاهلیت زنده بشود. آنها می‌خواستند که آن عروبت جاهلیت زنده بشود. حالا هم گاهی وقتها در بعضی از این نقاطی که هستند عربها، بعضی از سرانشان همین معنا را ادعا می‌کنند که ما می‌خواهیم آن عروبت اموی [را زنده کنیم‌] یعنی آن عروبت جاهلیت، عروبت اموی می‌خواهند زنده بشود. و نگذاشتند اسلام آنطوری که هست ادراک بشود و بشر بفهمد که این در حکومت چه وضعی دارد. و در عین حالی که حکومت و اینها در نظر آن یک مرتبه پایین است و مرتبه بالا غیر از این مسائل است.
حتی این رژیم طبیعی‌اش را هم نگذاشتند که معلوم بشود. و در طول تاریخ تقریباً اسلام به دستهای مختلف، به تبلیغات مختلف، اسلام باید گفت مجهول بود برای مردم.
رضاخان و مأموریتهای او
در این طول پنجاه سال که تمامش را من شاهد بودم، شاید شما سِنتان اقتضا نکند، اما من تمام این پنجاه سال را از زمانی که رضاخان آمد اینجا و کودتای آن زمان را کرد - 99 (1) ظاهراً - تا حالا ما شاهد این حکومت و طرز این حکومت و وضع اینها بودیم.
رضاخان که آمد، این با دست انگلیسها آمد که بعد انگلیسها هم خودشان اقرار کردند این را که ما این را آوردیم - در رادیو دهلی، در جنگ عمومی - و چون از ما تخلف کرد حالا داریم می‌بریمش. بردندش آنجا که باید ببرند. ابتدا هم که آمد با حربه اسلام آمد. حربه‌