شغلهای بدی را. مثلاً شما ملاحظه کنید در کردستان، یک دسته‌ای از مردم هستند که اینها تابع اجانب هستند و به مملکت خودشان خیانت می‌کنند، و به افرادی که در محیط خودشان و از جنس خودشان هستند، خیانت می‌کنند و دسته بندی می‌کنند، برای اینکه مردم را ناراحت کنند. و دیدید که در این مدتی که گذشت بر اینها، چه جنایاتی کردند و چه غارتگریهایی از همانهایی که می‌گویند ما طرفدار آنها هستیم، ادعا می‌کنند که ما طرفداریم، طرفدار خلق هستیم، لکن می‌روند خرمنهای آنها را آتش می‌زنند، خانه‌های آنها را خراب می‌کنند. حالا هم که شکست خورده‌اند، از قراری که اطلاع می‌دهند، شروع کرده‌اند به اذیت و آزار مردم و غارتگری و کارهای رذالت دیگر. یکی هم شغل پاسداری را برای خودش انتخاب می‌کند. یکی هم شغل ژاندارمری را برای خودش انتخاب می‌کند. یکی هم شغل ارتش را انتخاب می‌کند. اینها اگر به وظایف خودشان عمل کنند، به وظایف انسانی خودشان عمل کنند، به اعتبار اینکه خدمتگزار اسلام هستند، خدمتگزار مملکت اسلامی هستند، حافظ کشور هستند، شغلشان یک عبادت است. و اگر خدای نخواسته کشته شدند، یک شهادت. اشخاصی که الآن در این کردستان کشته شده‌اند، و مع الأسف زیاد هم هستند، از سپاه پاسداران، از ژاندارمری، از لشکریها و آنها و از سایر مردم، این بسیار موجب تأسف من است که یک دسته‌ای اینطور از انسانیت دور باشند که جمعیتی که، ارتشی که آمده است برای حفاظت آنها، برای حفاظت کشور آنها و پاسدارانی که آمده‌اند برای حفاظت شهر آنها، برای حفاظت مملکت آنها، آنها در عین حالی که در گفته‌هایشان می‌گویند که ما می‌خواهیم با ارتش همراه باشیم و برویم و سرحدات را حفظ کنیم، راه نمی‌دهند به این ارتش که برود سراغ سرحدات، که سرحدات در خطر هست. این چه جور جمعیتی هستند؟ چقدر انسان باید متأسف باشد از این مردم که اینطور تربیت شده‌اند و اینطور از انسانیت دور شدند، و یک حال سبعیت به خودشان گرفته‌اند که اصلاً نصیحت به آنها هیچ اثر ندارد. من از اول این بساطی که اینها درآوردند نصیحت کردم آنها را. سفارش کردم به ارتش، به سران ارتش سفارش کردم، به سران ژاندارمری که با مسالمت رفتار کنید با آنها. با خشونت رفتار