که مملکت ما وضعش اینطوری است، و نمی‌توانند آنهایی که عمال خارجی هستند و خود خارجیها نمی‌توانند ببینند که در ظرف یک سال و دو سه ماه، چند ماه، تمام کارهایی که در چندین سال انجام نگرفته، اینجا انجام گرفت، این را نمی‌توانند ببینند. اینها از اول هی خیال می‌کردند که خوب، به خودشان وعده می‌دادند که اصلاً جمهوری اسلامی، این پا نمی‌گیرد. اصلش با او مخالفت می‌کردند: «جمهوری، نه، لازم نیست اسلامی باشد، جمهوری ملی باشد». ما از این ملیها هیچی ندیدیم جز خرابکاری. اگر یک نفرشان آدمی بود که صحیحی بود، اسلامی بود که صحیح بود، ما ندیدیم چیزی از اینها.
باید همه ما اسلامی پیش برویم. با برنامه اسلامی پیش برویم. پیروزی ما مرهون اسلام است، نه مرهون من است و نه مرهون شما و نه مرهون هیچ قوه‌ای، مرهون اسلام است. اسلام به ما این پیروزی را داده است. این یک نعمتی است که خدای تبارک و تعالی به ما اعطا کرده است، و این نعمت را چنانچه شکرگزاری نکنیم ممکن است که یکوقتی خدای نخواسته از ما بگیرند. شکرگزاری‌اش به این است که همان طوری که در اول همه دستها بلند شد که ما اسلام را می‌خواهیم، و جمهوری اسلامی را می‌خواهیم، خدای تبارک و تعالی، عنایت فرمود و اعطا کرد. اگر ما از حالا این دستها را کنار بزنیم، یکی از این طرف برود و یکی از آن طرف برود، و یکی یک چیزی بگوید و یکی یک چیز دیگری بگوید و جبهه بندی بشود، و دولت با مجلس، و مجلس با دولت و همه با هم به هم بریزند، ممکن است که عنایت خدا به واسطه کفران نعمت برداشته بشود، و ما انحطاط همه چیز پیدا بکنیم، و کشورمان باز برگردد به حال سابق، به همان ظلمها و همان ستمهایی که همه دیدید و همه دیدیم. شکرگزاری به این است که شماهایی که وکیل ملت هستید کارشکنی برای دولت نکنید، هدایت کنید. هر جایی که پا را کنار می‌گذارد هدایتش بکنید.
دولت هم هرکس می‌شود و هرکس هست، و نخست وزیر هم هرکس هست، دولت هم هرکس هست، آنها هم کارشکنی برای مجلس نکنند. آنها قوه مجریه هستند، همه‌