مردم تذکر بدهند، آن این است که، توطئه این است که ما را سرگرم به بعض مسائل بکنند.
آن مسائل اصلی را ما غفلت از آن بکنیم. اگر ما از آن مسائل اصلی غفلت بکنیم، مثلاً فرض کنید اگر برای رئیس جمهوری ما موفق نشویم که یک رئیس جمهوری یک آرای زیادی، مثلاً ملت موفق نشود که چه بشود، خوب، این منعکس می‌شود در خارج که مملکت ایران جوری است که نمی‌تواند رئیس جمهورش را هم تعیین کند. چنانچه اگر موفق نشده بودیم به اینکه قانون اساسی را رأی به آن بدهیم و ملت رأی به آن بدهند، باز این یک چیزی می‌شد که مملکت ایران باز نرسیده به آن حدی که برای خودش یک نظمی تهیه کند. توجه داشته باشید که مبادا ما را در خارج از کشورمان متهم کنند به اینکه اینها رشد ندارند. این یک مطلبی بسیار مهم است. آنها دارند کوشش می‌کنند به اینکه، یعنی آن تفاله‌های رژیم سابق، آن اشخاصی که وابسته به خارج هستند، کوشش می‌کنند که اینجا به هم بزنند اوضاع را. آنهایی که در خارج نشسته‌اند و می‌خواهند مسائل را آنطوری که دلشان می‌خواست منعکس کنند.
آنها در خارج منعکس می‌کنند به اینکه ایران آشوب است. ایران به هم ریخته است.
یکی اینجا واقع می‌شود، ده تا آنجا گفته می‌شود. کم کم یک همچو مطلبی در دنیا منعکس می‌شود که ایران ثبات ندارد. استقرار ندارد. رشد سیاسی تا حالا پیدا نکردند.
اینها برای آزادی الآن لایق نیستند. این را می‌خواهند. می‌خواهند موجه کنند این مطلب را که اگر دخالت نظامی کردند، دنیا مقابلشان نایستد. چرا؟ بگویند برای اینکه ملتی بود که نظامی نداشت. به هم ریخته بود و متزلزل بود و در معرض این بود که بکلی از بین برود. ما دیدیم که اینها رشد ندارند. یک رژیمی را پیش آوردیم که به اینها رشد بدهد.
سرپرستشان باشد. این از مسائل بسیار مهم حالای ما هست. این مسائل دیگری که می‌گویید حکومتمان چه هست و نمی‌دانم رئیس فوجمان چه هست، اینها مسئله دوم است.
اینها آن وقتی که شما مملکتتان را مستقرش کردید، آن وقت باید برویم سراغ اینکه زراعتمان چطور است. خانه‌مان چه جور است - عرض می‌کنم - کشتمان چه جور هست.