هستید و قضا می‌کنید و احقاق حق می‌خواهید بکنید، این یکی از عبادات الهی است.
ان شاء الله موفق و مؤیّد باشید و همه ما موفق باشیم به اینکه خدمت بکنیم. مملکت ما احتیاج مبرم به خدمت دارد. احتیاج مبرم به نظام دارد. بعد از انقلاب است، انقلاب البته یک مسائلی در آن هست، لکن بعد از اینکه همه ارکان تمام شد با کمک هم، همه با کمک هم ان شاء الله، این بار را به منزل برسانیم. اینطور نباشد که در خارج به ما بگویند که اینها هرج و مرج هست در ایران و در ایران دیگر نمی‌شود [زندگی کرد] و چه؛ این حرفهایی که می‌زنند. لااقل، بهانه‌ای ما دست آنها ندهیم.
هرکس هر کاری را متصدی است، او را خوب انجام بدهد. شما کار نداشته باشید که یک قاضی در بلخ - مثلاً - فلان عمل را کرده است و یک قاضی در کجا. شما کارتان این باشد که این کاری که خود شما می‌کنید، این خوب باشد. اگر همه افراد یک مملکتی آن کاری که دستشان است بنا بگذارند خوب انجام بدهند، این مملکت یک مملکت الهی عالی می‌شود. ولی اگر بنا باشد که این که کار خودش را می‌خواهد بکند، به کار دیگری هم دخالت بکند - به یک کاری که مربوط به او هم نیست دخالت بکند، این قاضی است بخواهد قوّه مجریه هم خودش باشد، قوّه مجریه است، بخواهد قاضی هم خودش باشد - این هرج و مرج است. این قوا که هستند و اساس هستند، اینها علی‌ حدّه و مستقل و متجزّا از هم هستند و هر کدام باید کار خودشان را انجام بدهند، اگر بنا شد که یک قاضی بخواهد اجرا هم بکند، این از حدّ خودش تجاوز کرده است و کارش فاسد خواهد شد و مملکت هم فاسد خواهد شد. اگر هر کسی کار خودش را همان طوری که هست، خوب انجام بدهد، ان شاء الله تعالی، موفق خواهد شد این مملکت به اینکه نظامش درست برقرار [باشد] و شما هم ان شاء الله، مأجور پیش خدای تبارک و تعالی [باشید] و در نامه اعمال شما ثبت بشود که قاضی است که برای خدا قضاوت کرده است.