اگر قیام للَّه شد پشتوانه‌اش الله است
قُلْ انَّما اعِظُکُمْ بِواحِدَةٍ انْ تَقُومُوا للَّهِ مَثنی‌ وَ فُرادی‌ ثُمَّ تَتَفَکَّرُوا. (1) در عالم، نهضتهای زیاد واقع شده است و انقلابهای بسیار، لکن اکثراً نهضتی بوده است از یک ظالمی بر ضد ظالم دیگر، از یک ستمکاری برای ستمکار دیگر. نهضتها همچو نبوده است که همه آنها نهضتهای صحیح باشد، بلکه غالباً نهضتهایی بوده است که یک رژیم ظالمی می‌آمده است و رژیم ظالم دیگر را از بین می‌برده است و خودش جایگزین آن می‌شده است و به ظلم ادامه می‌داده است.
آن دستوری که قرآن مجید در چند کلمه فرموده‌اند برای نهضت، که کیفیت نهضت باید چه باشد، آن این آیه شریفه است که می‌فرماید: انَّما اعِظُکُمْ بِواحِدَةٍ. خطاب می‌فرماید به رسول خدا که بگو به امّت که من یک موعظه فقط دارم و آن این است که قیام بکنید برای خدا. اگر یک نفرید برای خدا قیام کنید، اگر جمع هستید برای خدا قیام کنید. قیام برای خدا در مقابل تمام قیامهایی که طاغوتی است و اگر برای خدا نشد شیطانی است.
طاغوت است و الله. قیام هم یا برای خداست یا برای غیر خدا. آن قیام، قیام طاغوتی است؛ غلبه ظالمی بر ظالم دیگر، غلبه چپاولگری بر چپاولگر دیگر. قیامی که خدای تبارک و تعالی دستور می‌فرماید، قیام للَّه است. باید ما توجه داشته باشیم که اگر قیام للَّه شد، پشتوانه‌اش‌