گرچه گفته شده است که: انْظُرْ الی‌ ما قالْ وَلا تَنْظُرْ الی‌ مَنْ قالَ‌ (1) نگاه کن به آن چیزی که گفته می‌شود، نه به آن شخصی که آن چیز را می‌گوید. و حکمت را باید اخذ کرد ولو از یک مشرک، لکن در عین حال که این مطلب صحیح است، این مطلب هم باید مورد توجه واقع بشود که وقتی «ما قال» را؛ آن چیزی که گفته می‌شود شنیدیم، یک نظری هم به «مَنْ قال» بکنیم. ببینیم که خودش چکاره است.
لزوم دعوت به وحدت
دعوت به وحدت از اهم اموری است که امروز در جامعه ما لازم است. و تا قشرهای این ملت وحدت نداشته باشند، همفکر نباشند، همعقیده نباشند، و با هم آن راهی که صراط مستقیم است اتخاذ نکنند، با هم آن راه را [طیّ نکنند] به مقصد نخواهند رسید.
شما دیدید که این ملت در یک برهه از زمان که با هم وحدت داشتند، و مقاصد دیگری که داشتند کنار گذاشته بودند، و یک مطلب را دنبال می‌کردند و آن مطلب اینکه رژیم باید برود، آن وقت همه با هم این مطلب را دنبال می‌کردند و عمل هم می‌کردند. همچو نبود که بگویند باید برود لکن عمل نکنند. من که ملت می‌گویم، ملت همین جمعیت کوچه و بازار و خیابانهاست و همین جنوب شهریها، آنها آن وقت مُسْتَهلک (2) بودند. در عین حالی که از رفتن رژیم متأثر بودند لکن جمعیّتی بوده‌اند که در مقابل این سیل خروشان ملت و این دریای خروشان ملت چیزی نبودند و لهذا حرفی نمی‌زدند.
نمی‌توانستند اظهار کنند. و شما دیدید که با آن وحدتی که ملت ما پیدا کرد و همه از یک راه می‌رفتند و یک مقصد داشتند، همه قدرتهایی را که دنبال این قدرت شیطانی شاه بود شکستند. و شاه حتی از سربازیهای خودش هم - آنهایی که با ملت و جزء توده‌ها بودند - منزوی شد و نتوانست بماند و رفت به جایی که باید برود. این وحدت وتوجه به خدا و الله اکبر بود که شما را بر آن قدرتها پیروز کرد و تا امروز هم در قله پیروزی هستید. بنابراین،