ملازم بودن وجود انسان با امتحان
بعضی وقتها انسان متحیر است که با این منظره‌هایی که مواجه است چه بگوید. من الآن در مقابلم عکسهایی از شهدا می‌بینم، و در آن تابلو نوشته بود که خانواده‌های شهدای دزفول آمده‌اند و جمعی هم از عشایر محترم خرم آباد و از اهالی خرم آباد آمده‌اند، و در آن کنار هم کودکان موسویه تهران آمده‌اند. و با دیدن این منظره‌ها چه باید بگوییم؟ انسان در این دنیا، هر انسانی که باشد از انسانهای بزرگ - مثل انبیا و اولیا - تا هر جا که برسد، مورد امتحان است. امتحان ملازم با وجود انسان است و هیچ انسانی بدون امتحان نخواهد در این عالم زیست کند. گاهی امتحان به خوف، به جوع، به نقص در اموال و انْفُس، به نقص در ثمرات و امثال اینهاست، که الآن در مراکزی که جنگزده است بسیاری از اینها تحقق دارد. و این یک امتحانی است که از شما آقایان که در دزفول و در اهواز و سوسنگرد و سایر محالّی که مورد تعدی کفار شده است واقع شده‌اید. این یک امتحانی است الهی برای آزمایش ما و شما. گاهی امنیت مورد آزمایش است. انسان را گاهی به ناامنی و خوف امتحان می‌کنند و گاهی به امنیت و اطمینان، گاهی به نقص در ثمرات و انفس. جوانها را از انسان می‌گیرند، برادرها را می‌گیرند، و بچه‌ها و زنها را به این راه امتحان می‌کنند. و گاهی به زیاد کردن ثمرات، زیاد کردن اموال، توسعه دادن و امنیت اعطا کردن امتحان می‌کند. بشر در امتحان واقع است. با ادعای اینکه من مؤمن هستم رها