رسیدن به این مقام و بعد از رسیدن به این مقام، چقدر در حالشان تفاوت حاصل شده است. قبل از رسیدن به این مقام به رؤسای جمهوری که سابق بودند، به نخست وزیرانی که سابق بودند، به وکلای مجلسی که سابق بودند، به استاندارهایی که سابق بودند، به دادگاه‌هایی که در سابق بودند، قبل از رسیدن خودشان به این مقامات به آنها اشکال داشتند و آنها را تقبیح می‌کردند. الآن که خودشان رسیدند آیا همان نقشه را عمل می‌کنند که آیندگان، آنها را تقبیح کنند؟ یا خیر، وقتی که به مقام رسیدند رفتاری می‌کنند که همان طوری که بعد از هزار و چهارصد سال نسبت به امیرالمؤمنین مردم نظر می‌دهند؟ همان که بعد از اینکه مقام ریاست داشت -به حسب اصطلاح شما- تمام ایران و عراق و مصر و جاهای دیگر در زیر سلطه او بود، رفتارش با مردم آن‌طور بود که هیچ کس نمی‌تواند آن رفتار را داشته باشد. در خطبه جمعه، گاهی که یک وقتی که در خطبه جمعه آمده بودند و منبر بودند، دامنشان را حرکت می‌دادند برای اینکه پیراهن را شسته بودند. و پیراهن عوضی نداشتند. (1)
بیدار بشویم ما! دولتمردان بیدار بشوند! استاندارها بیدار بشوند! دادگاهها بیدار بشوند! ما دعوی شیعه‌گری را می‌کنیم. ادعا هست که ما شیعه و تابع هستیم. در مقام امتحان، باز شیعه هستیم؟ تَبَع هستیم آن طوری که او هست؟ به اندازه‌ای که وسعت وجودی ما هست تبعیت می‌کنیم؟ با دوستانمان، با رفقایمان، با همکیشانمان، با بشر آن طور رفتار می‌کنیم؟ آن شخصی بود که وقتی یک خلخال (2) را از پای یک ذِمّیه (3) یا یهودی یا نصارا بوده است بیرون آورده بودند اشرار -قریب به این معنا- فرموده است که اگر انسان بمیرد برای این ننگی که واقع شده و این چیزی که واقع شده است، خیلی بعید نیست. (4) ما هم مدّعی هستیم که شیعه هستیم. رؤسا و دولتمردان بیدار بشوند! مخاصمه‌