دست اندرکار هستند و همه ملت، یک مقصد داشته باشند و آن مقصد این است که [خدمت بکنیم به‌] این کشوری که الآن جنگزده است و در سالهای طولانی غارت زده شده بود و در طول رژیم شاهنشاهی تحت فشار ظلم بوده. و همان سلاطینی که «جنت مکان» بهشان می‌گفتند همان سلاطین جنایتشان کمتر از دیگران نبوده، همانهایی که - مثلاً - بعضیشان خیلی خوش اسم‌اند به آنها «عادل» می‌گفتند، وقتی تاریخشان را ملاحظه بکنید از جنایتکارها بودند، اسمشان را عادل می‌گذاشتند.
وظیفه نیروهای مسلح در زدودن تلخیهای گذشته
یک نکته دیگر این است که یک ذائقه تلخی از زمان سابق ناچار مانده است؛ اینها می‌دیدند که در کلانتری وقتی می‌خواهند وارد بشوند، باید با چه زحمت [بروند] و کلانتری که باید پناه مردم باشد، باید [مانع‌] ظلم و جور و این‌طور چیزها نسبت به مردم باشد، در آن وقت این‌طور بود که یک کسی اگر گرفتار می‌شد و می‌خواست برود به کلانتری، عزا می‌گرفت که حالا برود آنجا چه خواهد شد! اینها ذائقه ملت را تلخ کرده است.
و شما باید جدیت کنید به اینکه این ذائقه تلخ را مبدل کنید به یک ذائقه شیرین. الآن دست شماست که می‌توانید این کار را بکنید. مردم همه حاضرند، طبقه میلیونی مردم خیلی مردم خوبی هستند، اینها حاضرند برای همه مسائل. اگر قوایی که در رأس هستند دستشان را دراز کنند به سوی مردم، همه مردم حاضرند برایشان. پشت نکنند به مردم، رویشان به مردم باشد، پشتشان به ابرقدرتها. قدرت شما باید از خود مردم باشد. آنها نمی‌توانند به شما قدرت بدهند. شما باید خودتان قدرتمند بشوید. اگر آنها می‌توانستند، محمد رضا را حفظش می‌کردند، همه می‌خواستند حفظ بکنند، نتوانستند حفظ بکنند.
در هر صورت، باید امروز همه قوای مسلح که هستند، همه با هم، دست به هم بدهند و همه ذائقه تلخی که از رژیم سابق در ذایقه مردم آن‌طور تلخ بود این را شیرینش کنند به رفتار خوش، به کردار خوش، به اینکه مردم احساس بکنند که من حالا که توی خانه‌