می‌فهمد که در زمان شاه ملعون سابق، بر این ملت، بر این بانوان ملت ما، بر این اشخاص ملت ما، بر این روحانیت، چه گذشت و چه رنجها بردند، و یک کلمه نتوانستند حرف بزنند؟ آقایان می‌بینند که حالا شکایتها زیاد است، پیشتر لابد شکایت نبوده است! پیشتر که مال مردم را بزور می‌گرفتند و جان مردم را آن‌طور تلف می‌کردند لابد شکایت نبوده! شکایت بوده، جرأت اظهار نبوده.
اگر یک روز مردم، آزادی امروز را داشتند، آن وقت می‌فهمیدید که شکایات در آن زمان چه بوده؛ روحانیون چه شکایتهایی داشتند، بازاریها چه شکایتهایی داشتند. امروز و آن روز فرقش این است که امروز مردم شکایت می‌کنند اگر یک چیزی واقع بشود و شما شکایات را چند برابر جلوه می‌دهید؛ آن روز مردم خفقان داشتند، اختناق در کار بود، جرأت نفس کشیدن نداشتند. حکومت سابق نفسها را قطع کرده بود و [حالا] شما به آنجا رسیدید که صاف در مقابل حکومت می‌ایستید و می‌گویید که این کار خطاست.
شما جرأت می‌کردید که در حکومت سابق یک همچو کلمه‌ای یا یک همچو مقاله‌ای بنویسید؟ فرق ما بین حالا و آنجا این است که شمایی که قلمهایتان - خداوند آن قلمها را بشکند - آن‌طور آزاد است که [علیه‌] همه چیزها و مقدسات اسلام می‌نویسید و پخش می‌کنید و جلوی شما گرفته نمی‌شود - با اینکه باید گرفته بشود - فرق حالا و سابق این است که در سابق شما تسلیم بودید، اگر هم در دلتان چیزی بود در زبانتان نمی‌شد اظهار کنید و امروز در زبان و قلم و قدم، کارهایی می‌کنید و جلوه می‌دهید این جمهوری اسلامی را به اینکه این از زمان سابق بدتر است! به این نعمت خدا تشکر کنید، خوبهای این را ببینید. آن مقداری که در این دو سال خدمت شده است به این ضعفا و به این مستمندان و به این مستضعفین آنها را نگاه بکنید؛ نه اینکه یک جایی یک فساد می‌شود، شما تمام مسائل که انجام گرفته است نادیده بگیرید، فقط آن را بگیرید. این انحراف است، این بی‌انصافی است، این خلاف رضای خداست. کسانی دارند شب و روز به این مملکت خدمت می‌کنند؛ لکن آن قدر فساد زیاد است و آن قدر خرابی زیاد است که نمی‌توانند به این زودی این کارها را انجام بدهند. و مع ذلک، در این دو سال به قدر پنجاه‌