مهیّا بودن برای رفع مشکلات و گرفتاریها
مسائل پیش خود آقایان روشن است که وضع چه بوده است و حالا چه هست و بعد باید چه بشود. وضع سابق را خوب، همه می‌دانید، بلکه شماها که در کشور بودید و وارد در مسائل، بهتر از من که غایب بودم لمس کردید گرفتاریهای آن زمان را و بعد هم خوب، خود شماها و سایر ملت بحمدالله با هم مجتمع شدند و رفع کردند آن دزد اصلی را که امریکاست و آنهایی که پیوند با او داشتند و بعد هم مبتلا هستیم الآن به تتمّه این مسائل. ملتی که بخواهد خودش روی پای خودش باشد، آزاد باشد، مستقل باشد، این ملت باید مهیا باشد برای اینکه بعد از پیروزی آن گرفتاریهایی که برای هر انقلابی حاصل می‌شود تحمل کند. هیچ انقلابی نمی‌شود مگر اینکه دنبالش گرفتاریها هست. ما الان اولاً، بعد از انقلاب بودیم که همه جا این گرفتاریها را دارند و داشتند و بعضی ممالک که انقلاب کردند، شاید از شوروی که شصت و چند سال است، تا دیگرانی که بیست سال، سی سال از انقلابشان می‌گذرد، اینها باز گرفتاری دارند و اینکه اینجا گرفتاریش به آن حدود نیست، کمتر است، برای این است که اینجا مسلمان هستند اینهایی که انقلاب کردند و یک انقلابِ دولتی نیست که یک دولتی یک دولت دیگری را کودتا کرده باشد و از بین برده باشد. بلکه یک مطلب ملی - اسلامی است که به واسطه نارساییهایی که در سابق بوده است و گرفتاریهایی که بوده است و ملت هم دیده است که اسلام در معرض خطر است، قیام کرده است و کار خودش را به اینجا رسانده. و بحمدالله این گرفتاریهایی‌

که برای کشور ما هست کمتر است از آن گرفتاریهایی که برای همه انقلابات بوده و نکته اساسی‌اش هم همین است که اینجا اسلامی بوده است و زن و مردش در راه اسلام فداکاری کردند. از این به بعد هم البته باز گرفتاریها هست. ما علاوه بر آن گرفتاریهایی که بعض انقلابات داشتند، گرفتاری جنگ هم داشتیم؛ برای اینکه کشور ما با خیلی کشورها فرق دارد. کشور ما محل مطامع همه کشورهای بزرگ است؛ هم از باب سوق الجیشی ما یک وضع خاصی داریم و هم از حیث مخازن یک وضع خاصی داریم. از این جهت، کشور ما بعد از انقلاب به دست این قدرتهای بزرگ تا آن اندازه که بتوانند، گرفتاری دارد و این کسانی که در داخل هم هستند و بسته به آن قدرتهای بزرگ هستند، اینها هم به این زودیها دست بردار نیستند، لکن آنچه که هست این است که ما برای اسلام قیام کردیم و برای اسلام هم تحمل می‌کنیم. و من امیدوارم که پیروز هم بشویم. و اساس را ما از بین بردیم.
الگو قرار دادن پیامبر و ائمه (ع) در تحمل گرفتاریها
ملت ما آنکه اساس بوده است، و آن رشته‌ای که می‌دانید، قدرتی بزرگ بود و سلسله پهلوی داشتند و اخیراً، محمدرضا به آن قدرت بود و همه قدرتها هم از او حمایت می‌کردند، آن اساس را از بین بردید شماها، آن تمام شد. اینها ریشه‌هایی است که دنبال هر انقلابی هست و باید هم تحمل کرد و تحمل در این امر هم برای خداست. همان طوری که رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - آن قدر تحمل کرد در مکه و ده سال آن قدر رنج کشید، تازه وقتی که تشریف آوردند به مدینه، که رنجهای مکه تمام شد؛ رنجهای جنگهای پیغمبر، آن همه جنگ در مدت ده سالی که در مدینه تشریف داشتند و آن همه رنج که اصحاب ایشان بردند آن همه رنج که لشکر ایشان برد. این حال برای ما این قدرها تا حالا حاصل نشده است. آن رنجهایی که برای رسول خدا حاصل شد که در محاصره، سه سال در یک محاصره (1)، به همه معنا بود که حتی برای خوراک چیزی پید

نمی‌کردند، آبشان، همه چیزشان، باید از خارج با یک زحمتهایی بیاید، آن تا حالا در ایران بحمدالله، نشده است و ما باید آن را الگوی خودمان قرار بدهیم. مایی که خودمان را امت پیغمبر اکرم می‌دانیم و شیعه ائمه معصومین می‌دانیم، باید ببینیم که آنها در مدت زندگی‌شان برای اسلام تحمل چه نارواییها، چه گرفتاریها، کرده‌اند. حضرت امیر - سلام الله علیه - در ایام خلافتش بدتر بود برایش، سخت‌تر برایش گذشت تا ایام قبل از خلافت، تا ایامی که زمان رسول الله آن جنگ بود و برجسته ترین مرد برای جنگ بود. در زمانی که به خلافت رسیدند گرفتاریشان بسیار زیادتر بود؛ برای اینکه آن وقت عهده‌دار یک مسائل بزرگ بودند؛ غیر از چیزهایی که باید انجام بدهند که مؤونه‌اش (1) کم بود، مع ذلک، خوب، مقاومت کردند و اسلام را ترویج کردند و به پیش بردند. و ائمه ما - علیهم السلام - همه‌شان یا در حبس بودند یا در تبعید بودند یا در محاصره بودند.
اینها یک چیزی بود که برای آنها از باب اینکه برای اسلام بود سهل بود. ما هم همین را می‌گوییم که برای اسلام است و برای اسلام همه چیز سهل است. اسلام چیزی است که همه ما باید فدای او بشویم تا اینکه تحقق پیدا بکند.
و من امیدوارم که شماها که مشغول هستید با قدرت فکری و اتکای به خدای بزرگ که قدرت مطلق است، این مسائل را حل کنید و مشکلات ایران را خود شما و سایر برادرانتان حل بکنند و من وعده پیروزی ان شاء الله، به شما می‌دهم و خداوند همه شما را موفق و مؤید و پیروز کند.